Akt, Scena

 1    I, II  |          trochę za prędka.~Gdyby mię też doprawdy jechać wzięła
 2    I, II  |    wyraźniéj,~Z jakiej to chcesz mię waćpan kwitować przyjaźni?~
 3    I, V   |     gorsi od Kartuszy.~Złapawszy mię onegdaj, nie puścili póty,~
 4    I, V   |          w Dubnie.~Zje kata, kto mię złapie, a tym bardziej skubnie.~
 5    I, V   |    skubnie.~Lecz wreszcie martwi mię to... straciłem tak wiele...~
 6    I, V   |        nie prosiłem o nie.~Ratuj mię, podaj rękę, bo ostatnim
 7    I, V   |    Zdrowe gdyby byki!~Jeszcze by mię trup który mógł przeżyć,
 8    I, V   |    przerywając~Więc?~ FIRCYK~Czy mię nie rozumiesz? Chcę z tobą
 9    I, VI  |       nich zbierać, trwonię.~Bóg mię skarał tą chęcią do gry
10    I, VI  |           Czekaj!~ PUSTAK~Za cóż mię pan fuka?~Nie było grać
11   II, I   |     szeląga nie braknie.~Ale już mię drugi raz nie ułowisz tak,
12   II, I   |           wojny, starościca~Broń mię, panie! Kiedy chcesz, szukaj
13   II, VII |    wstydem pała.~Głośno~Waćpaniś mię podobno, siostro, podsłuchała.~
14   II, IX  |      twojej! Niech raczy~Wymówić mię przed tobą zbytek mej rozpaczy.~
15   II, IX  |          drogę,~Proszę, wesprzyj mię u niej!~KLARYSA~Cóż ja w
16   II, IX  |      FIRCYK~Małe będą one,~Jeśli mię szczerze zechcesz wziąć
17   II, XII | Strasznie ma ciężką rękę, zekaty mię swędzi.~Lecz mniejsza o
18  III, I   |          ciekawość. Kaduk wniósł mię do pasieki.~Sam nie wiem,
19  III, V   |   cięższy sercu razie!~Oszukiwał mię, zdrajca! Ale co ja gadam?~
20  III, VIII|       przystoją.~Niestety, gdyby mię też zwiodły te zaloty,~Na
21  III, X   |         trzyma stronę i wydałaby mię.~Niech się panicz nawzdycha,
22  III, XII |         KLARYSA~Starościc prosił mię dopiero,~Żebym ich poswatała,