Akt, Scena

 1  Ded      | świata trudzi;~Prace i troski jego lube dzielą wczasy.~Miał
 2  Ded      |       przerwij te myśli Panu! Jego zdrowie~Bardzo długo dla
 3    I, I   |      bracie, gdy spojrzysz na jego błyskotki...~Wieszże, wiele
 4    I, I   |     lecą pytki.~Klarysa, żona jego, cudnie piękna pani:~Bo
 5    I, I   |        Co się tycze majątku i jego użytku,~Często do rozrzutności
 6    I, I   | rozumieniu wzięta -~Nie są to jego wady, lecz raczej talenta.~
 7    I, II  |       koń kusy.~Widziała pani jego korwety i susy?~To lekkie
 8    I, II  |       koń niesprawny?~Ani pan jego nudny, jeśli nie zabawny?~
 9    I, II  |        Prócz powinnej stanowi jego i osobie.~Jesteś wesół,
10    I, VI  |     pono”?~Chce głupiec, żeby jego myśli dochodzono!~Kiedy
11   II, I   |       z swoją stawką wstęp do jego banku,~Lecz równie tak niepewny
12   II, I   | Francuz! Ten pokój ma świat z jego łaski!~ARYST~Mogęż wiedzieć
13   II, IV  |   swym nie dzielić celem,~Być jego naśladowcą, mieć go swym
14   II, IV  |      słuszny do waćpana~Za tę jego zuchwałość, za te niepotrzebne,~
15   II, VI  |      mnie ta zmyślona rozpacz jego wstydzi!~Wie o tym, że go
16   II, VI  |      Nie powinnamże była znać jego przywary?~Ten, co liczył
17  III, IV  |      smali.~Ani chybi Klarysa jego bałamuci,~Ale pójdzie mi
18  III, V   |      Tym czuciem myśl zapewne jego obłąkana -~Przez zbytek
19  III, VI  | żalemy, ale długa proba~Nie w jego guście, zwłoka mu się nie
20  III, X   |      Ach, jakżem kontenta,~Że jego przed Klarysą zataiłam imię,~
21  III, X   |     że on mnie albo ja zabiję jego.~PODSTOLINA~Owszem, miły
22  III, XIII|     nic do tego wcale,~Choćby jego niewiary była pewna nawet,~