Akt, Scena

 1    I, I   |         ma w worku?~ PUSTAK~Nie wiem.~ ŚWISTAK~Dwa półzłotki.~
 2    I, I   |     żyją po warszawsku.~ PUSTAK~Wiem, wiem, bywałem kiedyś i
 3    I, I   |       warszawsku.~ PUSTAK~Wiem, wiem, bywałem kiedyś i ja tym
 4    I, II  |        Żyjąc w wielkim świecie,~Wiem, jak czcić piękność, jak
 5    I, II  | uśmiechając się~No, no, no, już wiem, co się święci!~Domyślam
 6    I, II  |          Jednę zwłaszcza, którą wiem, że ci nie pochlebię:~Ta
 7    I, II  |        Wątpię bardzo.~ FIRCYK~I wiem, że kochasz mnie wzajemnie.~
 8    I, VI  |         oniemiał.~Sam do siebie~Wiem, że nie oszust, lecz ma
 9   II, I   |       Lecz gdy się zastanawiam, wiem, że to niepięknie.~FIRCYK~„
10   II, III | nieprzebrane źrzodło.~Ale niech wiem, z kim tu się panu tak powiodło?~
11   II, IV  |      Nie z dzieckiem, mospanie!~Wiem, żeś wilk w miękkie wełny
12   II, VII |      zakochaną.~KLARYSA~Ale nie wiem o niczym, mam w tym świadkiem
13   II, VII |     KLARYSA~Jakem poczciwa, nie wiem.~PODSTOLINA~zacinając się~
14   II, VII |        W czymże sekret? Nic nie wiem zgoła.~PODSTOLINA~Mianowicie~
15  III, I   |         mię do pasieki.~Sam nie wiem, skąd mi się wziął ten humor
16  III, VIII|      odrzucenia i twojej urazy.~Wiem wszystko, Podstolino...
17  III, VIII|    świadka rzeczy nie wymienię,~Wiem jednak, że się kochasz w
18  III, X   |   Zgadywałem, że kochasz, teraz wiem, że nie mnie.~Wiem, komu
19  III, X   |        teraz wiem, że nie mnie.~Wiem, komu raczą sprzyjać te
20  III, XI  |        strzec się trzeba gadek.~Wiem, za to od nikogo nie będę