Akt, Scena

 1    I, I   |     wzdycha do Boga.~Będzie z niej dla mojego zdobycz starościca.~
 2    I, I   |       Nasza ona, skoro się do niej pozaléca.~ PUSTAK~Nadtoście,
 3    I, I   |     Śmierć ta jednak jest dla niej obecną i nową.~ ŚWISTAK~
 4    I, I   |        ŚWISTAK~Znam ją, bom u niej służył. Nie do tego ona~
 5    I, I   |      ona~Zwykła, osobność dla niej nie jest ulubiona.~Niepodobna
 6    I, I   |     się nie spodziewał tej po niej chytrości.~ ŚWISTAK~Mój
 7    I, I   |       sprężyny.~Pan mój był u niej w jej wsi; wzięła ją chimera~
 8    I, II  |    wite z róży.~Spiesz się do niej, szczęśliwej życzę mu podróży.~
 9    I, II  |   rzadka.~Jak Parys tamte dla niej porzucił niebianki,~Tak
10    I, IV  |       trocha.~Zawinę się koło niej. Hej, fortuno matko,~Przynajmniej
11    I, V   |     wdowę.~Nieźle by się koło niej zawinąć nareście.~Pożycz
12    I, VI  |     zwierciadło!~Dobrzeż mi w niej?~ PUSTAK~Ale jak do głowy
13   II, I   |     swoich przodków, czemuś z niej tak hardy?~Czemu się tytułujesz
14   II, IV  |   Tyle zna miłość ważną, że z niej nie żartuje,~Owszem, nią
15   II, IX  |     KLARYSA~Czyż się waćpan w niej kochasz?~FIRCYK~Kocham się.~
16   II, IX  |    pytanie!~KLARYSA~Maszże od niej słowo?~FIRCYK~Jużci, przecie
17   II, IX  | niemiłe!~Prawda, słyszałem od niej o tym kawalerze.~Słowa jej
18   II, IX  |        Proszę, wesprzyj mię u niej!~KLARYSA~Cóż ja w tym pomogę?~
19  III, VI  |        Mów panu, niech się do niej śpieszy!~ŚWISTAK~Jakże go
20  III, VIII|     moją~Hańbą, nie takie dla niej tryumfy przystoją.~Niestety,