Akt, Scena

 1    I, II  |           Którym święte płomienie miłość w sercach nieci,~Którzy
 2    I, II  |  rozsądkiem, kończy się rozumnie.~Miłość moja nie taka, jak są te
 3    I, II  |         kochania, insi zalotnicy.~Miłość tam samej sercom udziela
 4   II, IV  |           pychy.~Porzuć waćpan tę miłość własną, te obcesy,~Te śmiałe
 5   II, IV  |           drogi do serca, tym się miłość klei.~Na to mało lat dziesięć,
 6   II, IV  |           dni!~Wszak gdy komu tak miłość, jak mnie, się nie darzy,~
 7   II, IV  |      zawdy.~Starościcu, nie te ma miłość charaktery,~Nie tak z swoją
 8   II, IV  |        PODSTOLINA~U mnie zaś taka miłość lekka jest i płocha.~Serce,
 9   II, IV  |       swoje więzy czuje,~Tyle zna miłość ważną, że z niej nie żartuje,~
10   II, VI  |         moim sercu przemieszkiwa?~Miłość chodzi z szacunkiem; niewart
11   II, VI  |           nie mogły ładne.~Często miłość w zdarzenia nadzwyczajne
12   II, VII |      czyje.~Jeśli kochasz, gdzież miłość jest bez konfidenta?~Wiadome
13   II, VIII|       Chwalę tę moc nad językiem.~Miłość człeka najprędzej zrobi
14   II, IX  |         tobą zbytek mej rozpaczy.~Miłość, żal, zawstydzenie - trzej
15   II, IX  |           nieszczęsną moją wesprą miłość!~Byłażby sroga, widząc łzy
16  III, I   |         Do koni!~Może też w nim i miłość nareszcie osłabła.~Ale oto
17  III, V   | przemówiły.~Daruj mi, starościcu, miłość podejrzliwa~Nosi w sobie
18  III, VII |            Miło mi, że dla ciebie miłość mą poświęci.~Bój się jednak
19  III, XI  |          w domu zgoda?~PODSTOLINA~Miłość i rozum śrzodki do tego