Akt, Scena

 1    I, II  |            żebym zasłużył, niechaj moją panię~Zniewoli to najżywsze
 2    I, II  |        kończy się rozumnie.~Miłość moja nie taka, jak są te fosfory,~
 3    I, II  |       tylko urzeka.~ FIRCYK~Dalej, moja bogini, mieszaj piołun w
 4    I, VI  |          Przepraszam pana, prawda, moja teraz wina.~Ale jest jeszcze
 5    I, VI  |        jakim się też tonem~Zabawia moja imość z tym żoli-garsonem.~
 6   II, I   |             Nie myślę~Bynajmniej z moją żoną kalkulować ściśle.~
 7   II, IV  |             ale żałobnej~FIRCYK~A, moja Podstolina! Cóż to za odmiana?~
 8   II, IV  |            mówiła,~Że ją nudzę, że moja bytność tu niemiła,~Jakże
 9   II, IV  |            I jeśli co się żartem z moją panią mówi,~Folguję tym
10   II, IX  |      szaławiłę?~FIRCYK~rozgniewany~Moja pani, zaniechaj te żarty
11   II, IX  |        Przyjaźń i krew nieszczęsną moją wesprą miłość!~Byłażby sroga,
12  III, II  |            jest skaranie~Boże z tą moją żoną! Co ten trzpiot ma
13  III, VIII|     największych ofiar, lecz nie z moją~Hańbą, nie takie dla niej
14  III, IX  |          to imościna~Więcej niżeli moja, że skłamałem, wina.~Chciałem
15  III, X   | oblubieniec?~PODSTOLINA~Już też ta moja siostra prawdziwa kobieta,~
16  III, XI  |       stadła!~Ale mi do żywego już moja dojadła.~PODSTOLINA~Nie