Akt, Scena

 1    I, I   |        być i tkliwa;~Może, żeby jej szukać, na to się ukrywa.~
 2    I, I   |  sprężyny.~Pan mój był u niej w jej wsi; wzięła ją chimera~Jechać
 3    I, II  |  kwitować przyjaźni?~Nie miałam jej, zda mi się, w ściślejszym
 4    I, IV  |          Przynajmniej z oczu to jej poznawałem trocha.~Zawinę
 5    I, V   |    niech dukatach idzie,~Więcej jej nie taksuję.~ FIRCYK~A,
 6   II, IX  |   KLARYSA~Któż ci mówił?~FIRCYK~Jej oczy.~KLARYSA~O, jeżeli
 7   II, IX  |       często mylą.~Ale ja z ust jej własnych, będzie temu chwilka,~
 8   II, IX  |      tak letki,~Bo ja mam z ust jej własnych ten dowód widomy,~
 9   II, IX  |     niej o tym kawalerze.~Słowa jej brałem za żart - znać mówiła
10   II, X   |      bawi świszczypałą?~Albożeś jej nie prawił andronów tysiące,~
11  III, VI  |       ŚWISTAK~na stronie~Poszło jej po nosie,~Widzę. Jak się
12  III, VIII|        Fircyk~FIRCYK~nie widząc jej~Na wieczną rzeczy pamięć,
13  III, VIII|         serca rażone,~Miałażbyś jej potrzebę, ty, co razisz
14  III, X   |        prawdziwa kobieta,~Po co jej cudze przed kim wyjawiać
15  III, XI  | PODSTOLINA~Nie krzywdź, bracie, jej cnoty! Jest, prawda, za
16  III, XIII|         i powaby.~Owszem, wolno jej będzie, okrom próżnych strachów,~