Akt, Scena

 1    I, I   |   młodego panicza.~Jest to człek znakomity, bo, jak sam powiada,~
 2    I, I   |  PUSTAK~Przy takich też to człek się dorobi groszyka.~Wiesz
 3    I, I   |  za to żyje jak najdłużéj!~Człek go też z duszy kocha i poczciwie
 4    I, I   | drugich szczęśliwa natura.~Człek z niego osobliwszy: zrobi
 5    I, V   |   tobą grać na nie.~ ARYST~Człek uczciwy na fanty! A ludzie
 6    I, V   | Dopiero odetchnąłem. Jakem człek poczciwy,~Pierwszy raz w
 7    I, VI  |  hardzie!~ PUSTAK~tchórząc~Człek pilny, a pan zawsze i gdyra,
 8    I, VII |     takie co dzień piekło.~Człek dobry, serce niezłe, lecz
 9   II, I   |   cię przekonać zupełniéj:~Człek, który powinności swoje
10   II, I   |  że został poczciwy -~Taki człek, prawych czcicieli cnót,
11   II, VII |  sekreta?~PODSTOLINA~Każdy człek ma swoje,~Darujesz mi, waćpani,
12   II, VIII|  to ona kocha? Co za dziki~Człek w lesie, z odludnymi schowan
13  III, I   | brodę mnie muśnie...~Zgoła człek kontent wstaje, choć niewesół
14  III, II  |      Ścieżki tak kręte, że człek chodzi jak w zawrocie...~
15  III, IX  |    to dziwnego, że skłamał człek podły?~ ŚWISTAK~Te fatalne
16  III, X   |      w tej mierze~Słusznie człek swoje ważąc, cudze życie