Akt, Scena

 1  Ded     |        krnąbrny dla się rodzaj ludzi,~Miewał do pokonania zuchwałe
 2    I, I  |      ręce łamie, wzdycha,~Woła ludzi - gdy przyjdą, za drzwi
 3    I, I  |   powiadasz, sroga,~Lubi ona i ludzi, choć wzdycha do Boga.~Będzie
 4    I, II |  wymawiania, mniej kto świadom ludzi,~Mniemałby, że starościc
 5    I, II | grzecznego mogę kawalera.~Znam ludzi i mnie ludzie. Żyjąc w wielkim
 6    I, V  |      uląklszy się odskakuje~Na ludzi?~ FIRCYK~Jeszcze gorzej.~
 7   II, I  |    Niech swe słuszność w dział ludzi wda pomiarkowanie,~Wielu
 8   II, I  |       do lemiesza!~Nie krzywdź ludzi i cnoty, nie powstawaj na
 9   II, IV |       przyszło wejrzeć w klasy ludzi, która~Najszczęśliwsza,
10   II, XII|   trafia najczęściej w niskich ludzi klasie.~Zawsze jednak, na
11  III, I  |       tak, mój bracie, starych ludzi słuchać:~Przysłowie staropolskie:
12  III, II |    ARYST~Ale...~PUSTAK~Ileż to ludzi na nich się nie skarzy!~
13  III, IX |     Czyż pomsta na taki~Rodzaj ludzi przystoi?~FIRCYK~Wej, wej,
14  III, XI |     Powinszuj mi raczéj,~Żem z ludzi najszczęśliwszy.~ARYST~Jako?