Akt, Scena

 1    I, I   |       znasz „set kenz lewa plie”?~Otóż ja z pana, a pan z tych
 2    I, I   |     nadstawia - musi być kochany.~Otóż i oni idą.~
 3    I, V   |         stolik~Da się to widzieć. Otóż nasz sędzia przybywa.~Ej,
 4    I, VI  |      karty~Dobrze mi tak!~ PUSTAK~Otóż już gniewać się zaczyna.~
 5    I, VI  |       uprzątając daleko od Arysta~Otóż jest nowa scena - już go
 6    I, VI  |         upuszcza~~ARYST~z gniewem~Otóż jest!~ PUSTAK~podejmując
 7    I, VII | przynajmniej dziś mi się upiekło.~Otóż to taki czyściec, takie
 8   II, II  |            lecz się nierad brata.~Otóż, że mnie w rejestrze proszonych
 9   II, III |          też twoja głowa.~ŚWISTAK~Otóż to zwyczaj panów! Na hulanki
10   II, VII |          PODSTOLINA~zacinając się~Otóż się przyznaję:~Jest to młodzian...
11   II, VIII|         wodzie, i to nie na dnie.~Otóż jest ta surowa, co wiecznym
12  III, VII |       tylko mam rozpaczy drogę...~Otóż i on - chciałabym uniknąć -
13  III, X   |          teraz jestem przekonana.~Otóż w tym nieznajomym kochałam