Akt, Scena

 1    I, I   |     niemi!~ PUSTAK~Tak dalecy od siebie, jak niebo od ziemi.~Ale
 2    I, I   |     siostra?~Ta piękność w miarę siebie surowa i ostra?~ ŚWISTAK~
 3    I, II  |         PODSTOLINA~Szczęścia dla siebie z cudzych nie szukam kłopotów.~
 4    I, V   |         też pomylisz, a pójdą od siebie?~Ostrzegam jak przyjaciel,
 5    I, VI  |           żebyś oniemiał.~Sam do siebie~Wiem, że nie oszust, lecz
 6    I, VI  |       strażniki,~Nie więcej koło siebie mógłby natkać gratów.~ ARYST~
 7   II, IV  |        kobiet pełne wzgardy, dla siebie przychylne.~Nie takeś niebezpieczny.
 8   II, IV  | wielbienie.~Masz mnie, pani, dla siebie odtąd hołdowniczym,~Lecz
 9   II, IV  |         sierci.~Darmo! Widzę dla siebie nieprzyjazne nieba.~[Na
10   II, X   |        waryjatem~I ją lżyć, i na siebie samego być katem?~Cóżeś
11  III, I   |         Sam sobie odpowiada, sam siebie się pyta,~Wspomina Podstolinę,
12  III, VIII|      Pozwolisz, że użyję tej dla siebie tarczy.~Zegnam cię, Podstolino!