Akt, Scena

 1    I, II  | podziwieniem nieufającej~Waćpan kochasz?~ FIRCYK~Ach, kocham!~ PODSTOLINA~
 2    I, II  |      bardzo.~ FIRCYK~I wiem, że kochasz mnie wzajemnie.~Niechże
 3    I, II  |       obcesowy~Po co ta obłuda?~Kochasz mnie! O ja umiem często
 4   II, VII |   jeżeli mam moje.~KLARYSA~Może kochasz?~PODSTOLINA~rozumiejąc się
 5   II, VII |     wierzch jak oliwa.~Doprawdy kochasz?~PODSTOLINA~zacinając się~
 6   II, VII |       pożytki, nie czyje.~Jeśli kochasz, gdzież miłość jest bez
 7   II, IX  |  KLARYSA~Czyż się waćpan w niej kochasz?~FIRCYK~Kocham się.~KLARYSA~
 8  III, VIII|      twego zdradziectwa dowody.~Kochasz innego. Wszakże mało tym
 9  III, VIII|   wymienię,~Wiem jednak, że się kochasz w Cnotliwskiej hrabinie.~
10  III, IX  |     gdyby trunia!~Udawaj, że ją kochasz!~FIRCYK~Sam się nie poznaję.~
11  III, IX  |         cicho~Mów waćpan, że ją kochasz!~FIRCYK~Tu są jakieś plotki!~
12  III, X   |        daremnie!~Zgadywałem, że kochasz, teraz wiem, że nie mnie.~