Akt, Scena

 1    I, IV|         Wdówka piękna i młoda, więc wniosek, że kocha -~Przynajmniej
 2    I, V |  ubranie...~ ARYST~przerywając~Więc?~ FIRCYK~Czy mię nie rozumiesz?
 3    I, V |        Wstaje od gry~Wygrawszy więc dziewięćset dukatów i konie,~
 4   II, I |   gronostaj, kożuchy i gunie -~Więc kto co weźmie, samej winien
 5   II, I |      entimema:~Gra świat cały, więc żadnej w grze zdrożności
 6   II, I |        wyrok filozofski?~ARYST~Więc?~FIRCYK~Więc wszystkim grać
 7   II, I | filozofski?~ARYST~Więc?~FIRCYK~Więc wszystkim grać trzeba, a
 8   II, IV|    FIRCYK~Przyznajesz to sama?~Więc po mojej nadziei! Zakończyłem
 9   II, VI|         lecz się tylko chlubi.~Więc po moim sekrecie! Już ta
10  III, I |    uchybić tak pogodnej jazdy.~Więc żegnam cię, bywaj zdrów -
11  III, X |       wyjawiać sekreta?~FIRCYK~Więc to prawda! Co słyszę? -