Akt, Scena

 1    I, I   |   jak powiadasz, sroga,~Lubi ona i ludzi, choć wzdycha do
 2    I, I   |    zdobycz starościca.~Nasza ona, skoro się do niej pozaléca.~
 3    I, I   |     niej służył. Nie do tego ona~Zwykła, osobność dla niej
 4    I, II  | pokora zwycięstwem,~Przebija ona mury, srogie koi zwierze...~
 5    I, VI  |     mojej żonki;~On trzpiot, ona trzpiot, mówić nie będą
 6   II, I   |     nie powstawaj na nię,~Ma ona w sercach prawych swą część,
 7   II, VIII|  stan natury!...~Ale kogo to ona kocha? Co za dziki~Człek
 8   II, IX  | FIRCYK~Kocham się.~KLARYSA~I ona~Ma to być niby twoja żonka
 9  III, I   |    cacanek.~Ja ją przycisnę, ona pod brodę mnie muśnie...~
10  III, VIII|    jak cnotami słynie.~Godna ona największych ofiar, lecz
11  III, XI  | hulaka,~Trzpiot, libertyn, a ona nabożnica taka...~Jakie