Akt, Scena

 1    I, I |         na przegraną wystawia i żarty.~Gdy grać siądzie, ja muszę
 2    I, V |  głupszego nad ludzkie obmowy i żarty -~Zawsze trzy części zwykły
 3   II, IV|         nieprzyzwoite oznaczają żarty.~FIRCYK~Czy można tak tłumaczyć?
 4   II, IV|        Czy można tak tłumaczyć? Żarty nie są drwiny~Respekt pierwszy
 5   II, IV| serdeczne, jak gdyby niechętna.~Żarty są moje groty, żarty me
 6   II, IV| niechętna.~Żarty są moje groty, żarty me oręże,~Z tą bronią jeśli
 7   II, IV|    wkrótce się odmienię,~Kończę żarty i nudne zaczynam wielbienie.~
 8   II, IX|         Moja pani, zaniechaj te żarty niemiłe!~Prawda, słyszałem
 9   II, IX|        mówiła szczerze!~KLARYSA~Żarty często się prawdzą.~FIRCYK~
10   II, X |   ożywił.~ARYST~w gniewie~Takie żarty słone,~Mościa pani!~FIRCYK~