Akt, Scena

1    I, II| westchnienie drżące~Zmogło oczy Junony gniewem pałające.~
2    I, V | długów, dłużnik cię pono w oczy kole.~ FIRCYK~Wierzaj mi,
3    I, VI|   mówię.~ ARYST~Pójdź mi z oczy!~Pustak chce odchodzić~Dokądże
4   II, IV|    utrafion w kędziory?~Te oczy, na serc zapał dane od natury,~
5   II, IX|  Któż ci mówił?~FIRCYK~Jej oczy.~KLARYSA~O, jeżeli tylo,~
6   II, IX|     Są to znaki kłamliwe - oczy często mylą.~Ale ja z ust
7   II, X |   to mościa pani? Prawda w oczy kole!~KLARYSA~Mój mężu,
8  III, I | Zjedzże diabła!~Zły widzę. Oczy mu się jak u kota świécą,~
9  III, VI|   do nóg pani. Do zawarcia oczy~Zawsze raźny, powolny i