Akt, Scena

1    I, I   |  Klarysa, żona jego, cudnie piękna pani:~Bo to stanik jak łątka,
2    I, I   |    kobiéce.~Podstolina jest piękna, musi być i tkliwa;~Może,
3    I, IV  |    tam pewne wesela.~Wdówka piękna i młoda, więc wniosek, że
4    I, V   |   waść schował z tą lekcyją piękną.~Nic głupszego nad ludzkie
5   II, IX  | mnie cacka,~Talijka smukła, piękna buzia, mina gracka...~Takich
6  III, I   | skutek wina:~Często mi jaka piękna przyśni się dziewczyna.~
7  III, VI  |    to być wdowa.~PODSTOLINA~Piękna?~ŚWISTAK~Biała jak lelija!~
8  III, VIII|   mi tam do ładnej~Hrabiny? Piękna, prawda, nie ma wady żadnej.~