Akt, Scena

1    I, I |           Filozof smutny i ponury,~Mniej podobno z rozumu, jak raczej
2    I, II| nieskończenie~I z tonu wymawiania, mniej kto świadom ludzi,~Mniemałby,
3   II, I |         FIRCYK~Śliczny morał i nie mniej piękny wzór człowieka!~Któż
4   II, VI|       utajone skromnie,~Nie przeto mniej poznane, czucia moje po
5   II, VI|         może szczęśliwa, chociażby mniej godna.~Tak, luby starościcu,
6  III, X |        Starościcu, co robisz? Bądź mniej zapalczywym!~Czyż nie ma
7  III, X |             Żeby lekkie przymówki, mniej warte docinki~Zaraz przez