Akt, Scena
1 Ded | Kto wie, jeśli nie myśli, że ma świat olbrzymy;~Że ta,
2 Ded | myśli, że ma świat olbrzymy;~Że ta, co się w tysiącznych
3 Ded | przemianach układa,~Nie przeto, że stłumiona, nie chce broić
4 Ded | tylko może służyć za obronę,~Że się ważę z tym błahym popisywać
5 I, I | dziś taki. Przynajmniej, że cię widzę zdrowym.~Z kimże
6 I, I | przecie?~ PUSTAK~Przynajmniej ze sto złotych.~ ŚWISTAK~A
7 I, I | umizgi, biesiady...~Słowem, że ci tak powiem, bicze krecim
8 I, I | Pustaka,~A to tak regularnie, że gdyby spod krydki~Jak na
9 I, I | tylą przymiotami~Rozumiesz, że szczęśliwa? Równie cierpi
10 I, I | cierpi z nami.~Są czasy, że zazdrośnik czulszy od Argusa,~
11 I, I | niechaj dokończę. Fraszka to, że gdyra~I zazdrości, to większa
12 I, I | zazdrości, to większa wada, że kostyra~I filozof. Filozof
13 I, I | PUSTAK~Wzrok go mój, mówi, że urzeka.~Lecz nareszcie ma
14 I, I | tysięcy!...~Pewnie myślisz, że kiedy rejestra przeczyta,~
15 I, I | Miła, powabna... słowem, że tak powiem, która~Tyle w
16 I, I | i z mowy~Zawsze go znać, że jeszcze oryginał nowy~Tak
17 I, I | swe amant tym koi kłopoty, że wzdycha.~ ŚWISTAK~Kto? On
18 I, I | ma, którym nęci.~I teraz ze sześć w nim się kocha bez
19 I, I | tajemnice,~Wiemy jednak, że czułe serca są kobiéce.~
20 I, I | szczerość gości.~Wiemy, że one z kości, my jesteśmy
21 I, II | świadom ludzi,~Mniemałby, że starościc Podstolinę nudzi.~
22 I, II | Penelopy,~Z tą jedynie różnicą, że tamtego nawy,~Mnie mój Hektor
23 I, II | na wieś? Kto mu~Potuszył, że go mile przyjmę sama w domu?~
24 I, II | obyczaje czyste,~To to chyba, że nad wiek widzą mnie statystę.~
25 I, II | ogień miłości.~Tym trwalszy, że go żywi tylu podniet mnóstwo:~
26 I, II | Jednę zwłaszcza, którą wiem, że ci nie pochlebię:~Ta osobność,
27 I, II | bardzo.~ FIRCYK~I wiem, że kochasz mnie wzajemnie.~
28 I, IV | piękna i młoda, więc wniosek, że kocha -~Przynajmniej z oczu
29 I, V | szulery.~ FIRCYK~Tak dalece, że w jednej godzinie gotowym,~
30 I, V | Nałóg tym żałośniejszy, że nienaturalny?~Małoż człowiek
31 I, V | mi, przyjacielu, dukatów ze dwieście!~ ARYST~Ale, mój
32 I, V | tego, jeszcze mam projektów ze sto,~A pominąwszy inne:
33 I, V | dukatów i konie,~Pozwolisz, że się twojej pozalecam żonie!~
34 I, VI | oniemiał.~Sam do siebie~Wiem, że nie oszust, lecz ma jakieś
35 I, VI | Przysiągłem nie grać - widzę, że przysiągłem krzywo.~Gdybyż
36 I, VI | ARYST~Jeszcze się będziesz ze mną przemawiał tak hardzie!~
37 II, I | Czy też to jest ładnie,~Że podła gry namiętność tyle
38 II, I | gdy się zastanawiam, wiem, że to niepięknie.~FIRCYK~„Kiedy
39 II, I | w tym wszystko zamknął, że został poczciwy -~Taki człek,
40 II, I | z gniewem~To najpewniej, że nie waść.~FIRCYK~Słyszałem
41 II, I | propos maryjaża, czy wiesz, że się żenię?~ARYST~z podziwieniem~
42 II, I | wierzysz temu?~ARYST~Pewnie, że nie.~FIRCYK~Na poczciwość,
43 II, I | padnie. Będę-li w tym cechu,~Że się ze mnie śmiać zechcą,
44 II, I | Będę-li w tym cechu,~Że się ze mnie śmiać zechcą, pierwszy
45 II, I | to wiedzieć, nie wam.~Ale że się ożenię, pewnie się spodziewam.~
46 II, I | ochoczy~Kontent będzie, że z twoją żoneczką wyskoczy.~
47 II, II | Ot, zwyczaj wieśniaczy,~Że się gościom naprzykrzy,
48 II, II | gościom naprzykrzy, mniema, że ich raczy!~I prosi, i całuje,
49 II, II | się nierad brata.~Otóż, że mnie w rejestrze proszonych
50 II, III | Nade wszystko pamiętaj, że ci to nadgrodzę.~ŚWISTAK~
51 II, IV | waćpana.~FIRCYK~Pozwól, że nie wierzę.~Cóż ma znaczyć
52 II, IV | Cóż ma znaczyć to śmierci ze światem przymierze:~Ta żałoba
53 II, IV | propos, pani mi mówiła,~Że ją nudzę, że moja bytność
54 II, IV | mi mówiła,~Że ją nudzę, że moja bytność tu niemiła,~
55 II, IV | dni z godzin, lata idą ze dni.~Tak na czas utyskują
56 II, IV | jest odmiana,~To to chyba, że mam gniew słuszny do waćpana~
57 II, IV | Tyle zna miłość ważną, że z niej nie żartuje,~Owszem,
58 II, IV | zacna dama.~PODSTOLINA~Może, że waćpan zgadłeś.~FIRCYK~Przyznajesz
59 II, VI | jego wstydzi!~Wie o tym, że go kocham, wie i z tego
60 II, VI | lękała,~Dziś uznaję zwycięzcę ze stratą honoru~Mojego, z
61 II, VI | Mojego, z hańbą jarzma, ze wstydem wyboru!~Nie powinnamże
62 II, VI | ci odtąd wierzyć.~Może, że miałeś serce dla piękniejszych
63 II, VII | są dawno moje sentymenta,~Że z mymi przyjaciółmi wszystko
64 II, VIII| rozejść z ludźmi, wdowa, i ze światem.~Dziś kocha - ani
65 II, IX | Które na tym się kończą, że nasza wdoweńka,~Jak pierwej
66 II, IX | wiesz?~FIRCYK~To też bo to, że wiém.~KLARYSA~W kimże na
67 II, IX | jak mnie nie kochać? Taki ze mnie cacka,~Talijka smukła,
68 II, IX | własnych ten dowód widomy,~Że ów, którego kocha, jest
69 II, X | postrzegłem! Alboż to jest mało,~Że się z takim sam na sam bawi
70 II, X | Przyrzekaszże, mi pani, że za twą pomocą...~KLARYSA~
71 II, X | waćpan nie wiesz.~Do Fircyka~Że się nie uchylę,~Żebym ci
72 II, X | wiesz ty, mospanie Fircyku,~Że ja takich wypraszam gości
73 II, XI | korabiu starym~Poznałem, że ksiądz proboszcz przyjechał
74 II, XI | kwestarzami,~Z kwestą i ze wszystkimi w świecie baranami!~
75 II, XII | panowie do tańca,~Toć i mnie ze Świstakiem nie mówić różańca.~
76 III, I | ŚWISTAK~Tyle mi tylko mówił, że pojedzie nocą,~Byle pofolgowało
77 III, II | on nie wie więcej,~Tylko że z starościcem, wziąwszy
78 III, II | angielska -~Ścieżki tak kręte, że człek chodzi jak w zawrocie...~
79 III, II | słyszałem, co gadali starzy,~Że się to w różne kształty
80 III, II | się~Co ja tu źle mówiłem, że diaboł ma rogi?~
81 III, III | razem i idą do lasu.~Chyba że się z plebanem moim nie
82 III, III | to mówić lepiéj~Jak to, że tam przed laty nie widzieli
83 III, IV | PODSTOLINA~Rozumiałam, że są tu.~ARYST~w gniewie~Tere,
84 III, IV | serca bada?~Przynajmniej, że zamyśla i sam o tym gada,~
85 III, IV | było i nasze,~Pozna imość, że nie dam sobie dmuchać w
86 III, V | błąd wpadam!~Wie on to, że go kocham, wzajemnie kochana -~
87 III, V | Nosi w sobie charakter, że zawsze prawdziwa.~
88 III, VI | postrzegłszy ją~Mniemałem, że tu mój pan. Nie ma go? Odchodzę.~
89 III, VII | przyjaznych chęci,~Miło mi, że dla ciebie miłość mą poświęci.~
90 III, VIII| ich wystarczy,~Pozwolisz, że użyję tej dla siebie tarczy.~
91 III, VIII| Podstolino! Jeżelim w tym krzywy,~Że cię tak wiele kocham, jakem
92 III, VIII| to mówił? Poprzysięgam, że nie...~PODSTOLINA~Milcz,
93 III, VIII| nie wymienię,~Wiem jednak, że się kochasz w Cnotliwskiej
94 III, IX | co wszystko nam wróży,~Że tu z nas niekontenci, że
95 III, IX | Że tu z nas niekontenci, że czas do podróży.~FIRCYK~
96 III, IX | stoisz gdyby trunia!~Udawaj, że ją kochasz!~FIRCYK~Sam się
97 III, IX | ŚWISTAK~cicho~Mów waćpan, że ją kochasz!~FIRCYK~Tu są
98 III, IX | imościna~Więcej niżeli moja, że skłamałem, wina.~Chciałem
99 III, IX | PODSTOLINA~Cóż to dziwnego, że skłamał człek podły?~ ŚWISTAK~
100 III, X | sam na sam, mówili,~Daruj, że się mniemając mego szczęścia
101 III, X | wzięte jak dane,~Mniemałem, że znaczyły serce zakochane,~
102 III, X | jak daremnie!~Zgadywałem, że kochasz, teraz wiem, że
103 III, X | że kochasz, teraz wiem, że nie mnie.~Wiem, komu raczą
104 III, X | stronie~Ach, jakżem kontenta,~Że jego przed Klarysą zataiłam
105 III, X | Żadnego, żadnego!~Chyba, że on mnie albo ja zabiję jego.~
106 III, XI | szluby dla pozoru -~Uczą, że choć sumnienie spraw ludzkich
107 III, XI | poczciwa;~Humor ten nie ze wszystkim do twego przypada,~
108 III, XIII| każdemu wiadomo to czynię,~Że lubo moje serce daję Podstolinie,~
109 III, XIII| okrom próżnych strachów,~Ze wszelkim bezpieczeństwem
110 III, XIII| PODSTOLINA~Ledwie wie, że kochany, zaraz ton swój
111 III, XIII| podpiszę, ale będzie i ta nota,~Że świat cały równego tobie
|