Akt, Scena
1 Ded | zdrada.~ Muzo, przerwij te myśli Panu! Jego zdrowie~
2 Ded | mieć nie trzeba.~ Ale skąd te podchlebne przyszły mi nadzieje,~
3 I, I | PUSTAK~Tylko byś zaniechał te drwinki.~Poetom laur, poetom,
4 I, II | portrecie.~Proszę, spraw mi tę rozkosz! Kunszt [w] miłości
5 I, II | Miłość moja nie taka, jak są te fosfory,~Ten marny ogień,
6 I, II | Żebym wdzięki stolicy w tę wdała ohydę...~
7 I, V | FIRCYK~Cóż, u kata! Czy na tę fraszkę nie mam wiary?~
8 I, V | siódemki, ósemki, dziewiątki...~Te mi asy i sekwens pomogły
9 I, VI | Co znaczą małpie miny i te twoje lazy?~ PUSTAK~drżąc~
10 I, VI | ARYST~Angielską.~ PUSTAK~Tę też mam gotową.~Tu chce
11 I, VII | pójdę do Świstaka, zapijem tę sprawę.~KONIEC AKTU PIERWSZEGO~ ~
12 II, I | dopiero~Równi ludzie naturą tę nierówność bierą.~Każdy
13 II, I | pomszczę - ale bez pokusy -~Za te, coś mi waść nieraz wyplatał,
14 II, II | zwłaszcza między pany”.~Notandum tę ostrożność mam z własnej
15 II, III | Ale skąd osnowa~I wątek na te rzeczy?~FIRCYK~W tym też
16 II, III | się, bo wziąłbyś po boku;~Tę ucztę myślę dla nich dać
17 II, IV | mi dziś gustownie ubrana:~Te kwiatki, te kosztowne fraszki,
18 II, IV | gustownie ubrana:~Te kwiatki, te kosztowne fraszki, te trzęsidła!~
19 II, IV | kwiatki, te kosztowne fraszki, te trzęsidła!~Niech mi się
20 II, IV | zwycięstwom utrafion w kędziory?~Te oczy, na serc zapał dane
21 II, IV | drogą pychy.~Porzuć waćpan tę miłość własną, te obcesy,~
22 II, IV | waćpan tę miłość własną, te obcesy,~Te śmiałe z pokrzywdzeniem
23 II, IV | miłość własną, te obcesy,~Te śmiałe z pokrzywdzeniem
24 II, IV | się, i wahaj w nadziei:~Te są drogi do serca, tym się
25 II, IV | tchną zawdy.~Starościcu, nie te ma miłość charaktery,~Nie
26 II, IV | mieć go swym modelem,~Mieć te same myślenia, też czucia
27 II, IV | Ale proszę nie myślić, aby te przestrogi~Miały się do
28 II, IV | gniew słuszny do waćpana~Za tę jego zuchwałość, za te niepotrzebne,~
29 II, IV | Za tę jego zuchwałość, za te niepotrzebne,~Jako bym cię
30 II, IV | myślenie podchlebne,~Za te zimne umizgi, te ofiary
31 II, IV | podchlebne,~Za te zimne umizgi, te ofiary płonne,~To serce
32 II, VII | kto podsłuchiwa?~KLARYSA~Te rzeczy wyjdą zawsze na wierzch
33 II, VIII| VIII~~KLARYSA~sama~Chwalę tę moc nad językiem.~Miłość
34 II, IX | rozgniewany~Moja pani, zaniechaj te żarty niemiłe!~Prawda, słyszałem
35 II, IX | Cóż by mogło nie ulec na te wdzięki śliczne,~Ten warg
36 II, IX | Ten warg koral, ust róże, te jagody mléczne...~Te oczęta
37 II, IX | róże, te jagody mléczne...~Te oczęta ginące w niebieskim
38 II, X | podrzeźniając~To, to, to... „Te w błękicie ginące oczęta,~
39 II, X | Ten warg koral, ust róże, te mléczne jagody...”~No, dalej,
40 II, X | lubieżnością tchnące?~I ja na te krwią zimną patrzałbym swywole!~
41 II, X | jeśli ci wybaczam, przez te tylko względy.~Wiedz jednak,
42 II, XI | patynie...~ARYST~A ty za tę zuchwałość twoją, poganinie,~
43 II, XII | taki~Może spytać, skąd mam te na gębie siniaki.~Muszę
44 III, I | mówiąc o twoim panu: skąd te gniewy?~Jakby mu kto nasypał
45 III, III | Niechże, do licha, mają na te szkodne jady~Czterech złodziejów
46 III, VIII| cóż bym miał tu zostać? Te okropne włości,~Świadki
47 III, VIII| Niestety, gdyby mię też zwiodły te zaloty,~Na jakie nie byłabym
48 III, IX | Podstolina, Świstak~ŚWISTAK~Te konie od krakowskich lepsze
49 III, IX | poganinie!~ŚWISTAK~Ja to tę wymyśliłem bajkę o hrabinie.~
50 III, IX | skłamał człek podły?~ ŚWISTAK~Te fatalne pieniądze z rozumu
51 III, X | nazwisko.~PODSTOLINA~Ale skąd te pochlebne myśli?~FIRCYK~
52 III, X | Wiem, komu raczą sprzyjać te śliczne oczęta.~Jest to
53 III, X | wstrzymaj się zapędzie!~Nie te są dusz szlachetnych działania
54 III, XII | posądziłem, żono,~Niechaj te rzeczy w wiecznej niepamięci
|