Akt, Scena

 1    I, I   |     kobietki, lubi winko stare...~Lecz wreszcie, każdy człowiek
 2    I, I   |           ma dość, dzięki Bogu!),~Lecz z chimery, z ubrzdania,
 3    I, I   |          go mój, mówi, że urzeka.~Lecz nareszcie ma każdy człowiek
 4    I, I   |     wzięta -~Nie są to jego wady, lecz raczej talenta.~Chimera,
 5    I, I   |     osobliwego pan Fircyk humoru!~Lecz co ma za interes?~ ŚWISTAK~
 6    I, II  |           niego! Co za trzpiot! - Lecz luby!~Głośno~Starościcu,
 7    I, II  |        roli stoika,~Młodym na to, lecz nie chcę ujść za rozpustnika~
 8    I, II  |       moje złotko,~Choć słusznie, lecz za śmiało raz nazwał dewotką.~
 9    I, II  |        zatruł wczasy,~Razi serce, lecz nie tak, abym z przeświadczenia~
10    I, II  |         nie inaczéj,~Twój własny, lecz przez respekt powinny dla
11    I, II  |     FIRCYK~Pani cała w żartulach, lecz trochę za prędka.~Gdyby
12    I, II  |  dowiedzieć czegoś, gdy kto gada.~Lecz żeby być kochanym, to rzecz
13    I, V   |          Zdrowsi, bogatsi od nas, lecz my za to żwawsi.~ ARYST~
14    I, V   |           a tym bardziej skubnie.~Lecz wreszcie martwi mię to...
15    I, V   |          Dobry sylogizm w szkole, lecz nie przy stoliku.~Schowaj
16    I, V   |        FIRCYK~Konie więcej warte,~Lecz wreszcie idą w trzechset,
17    I, VI  |       siebie~Wiem, że nie oszust, lecz ma jakieś szczęście wilcze!~
18    I, VII |        Człek dobry, serce niezłe, lecz humor nieznośny,~Filozof,
19   II, I   |            byłbym może pierwszym,~Lecz gdy się zastanawiam, wiem,
20   II, I   |           może, swoją łata biédę.~Lecz nareszcie chcę mówić, filozofie,
21   II, I   |       stawką wstęp do jego banku,~Lecz równie tak niepewny zysku,
22   II, I   |          nadto czynisz bezowocną.~Lecz wreszcie słuchaj, chcę cię
23   II, I   |       chimerze losów gnie kolana,~Lecz pan swojego serca, skłonności,
24   II, II  |         Zacny, ludzki i grzeczny, lecz się nierad brata.~Otóż,
25   II, III |        uciechy, rozkosz i zabawy.~Lecz wara wygadać się, bo wziąłbyś
26   II, III |          nie dam naprzód wiatróm,~Lecz gdzie szukać tych zabaw?...~
27   II, III |       tutejszego domu gospodarza.~Lecz co stracił w pieniądzach,
28   II, IV  |        siebie odtąd hołdowniczym,~Lecz gdy stracę wesołość, zostanę
29   II, VI  |       Gdybyż się nimi cieszył!... lecz się tylko chlubi.~Więc po
30   II, VI  | bezpieczeństwo, twoje dają zgubę.~Lecz za co nań powstaję i wcześnie
31   II, VI  |           przygania.~Zgrzeszyłam, lecz pokutą chcę ten grzech wymierzyć,~
32   II, VII |   widziany... nawet go tu nie ma.~Lecz niech to będzie sekret między
33   II, VIII|    rozkoszy nigdy nie jest cnotą,~Lecz raczej skazą smaku, zdarzoną
34   II, XII |          rękę, zekaty mię swędzi.~Lecz mniejsza o ból, gorszy jest
35   II, XII |       jeszcze bywa i tu w modzie,~Lecz nie między pierwszymi, i
36   II, XII |           nie ten, który~Schwyci, lecz który wytnie, wart by czarnej
37  III, II  |           wie!~Pytałem ogrodnika, lecz on nie wie więcej,~Tylko
38  III, III |      pokaziły młodzież i kobiety!~Lecz kiedy gust już taki, kiedy
39  III, III |  zwierzęcu, niech żyją bezbożnie,~Lecz niech będzie uczciwość,
40  III, IV  |       jutro o tym zapomina wcale.~Lecz nareszcie choćby się i ożenił,
41  III, VI  |            Widzę. Jak się ulękła! Lecz figle za figle:~Kto nas
42  III, VIII|           ona największych ofiar, lecz nie z moją~Hańbą, nie takie
43  III, VIII|       prawda, nie ma wady żadnej.~Lecz kto by mógł wydołać tylu
44  III, IX  |           Chciałem udać ministra, lecz mam łeb cielęcy -~Już się
45  III, X   |         ja cię znam przez zdrady!~Lecz kto ten nieznajomy? Niech
46  III, XI  |         nasz szlub nie w teatrum, lecz ma być w kościele.~Niech
47  III, XI  |            Jest, prawda, za żywa,~Lecz ciebie kochająca, wierna
48  III, XIII|          Nie będzie na to sarkać, lecz odda wet za wet.~ARYST~A