SCENA XI

Aryst, Pustak

PUSTAK
Goście, mospanie!

ARYST

Jacy?

PUSTAK

Po korabiu starym

Poznałem, że ksiądz proboszcz przyjechał z wikarym;
Także dwa o trzech koniach szydłem karawany,
Pewnie księża kwestarze jadą na barany.

ARYST

Idźże sobie do diabła z swymi kwestarzami,
Z kwestą i ze wszystkimi w świecie baranami!

PUSTAK

Ale ksiądz proboszcz! Wszakże to przyjaciel pański.
Należy go przywitać.

ARYST

Ciszej, mi, pogański
Synu!

PUSTAK

Przecież w kościele dla pani i pana
Pierwsza ławka jak sutym kobiercem zasłana!
Pierwszy krok w procesyi, pierwszy ku patynie...

ARYST
A ty za tę zuchwałość twoją, poganinie,

Daje mu policzek z obojej strony
Masz! Nie za „panie bracie” z panem!
Odchodzi.