|
1681 Krscanski smisao smrti
objavljuje se u svjetlu vazmenog otajstva Kristove smrti i uskrsnuca, u
kojem je nasa jedina nada. Krscanin koji umire u Kristu Isusu, "iseljuje
se iz tijela i naseljuje se kod Gospodina" (2 Kor 5,8).
1682 Dan smrti inaugurira za
krscanina, na koncu njegova sakramentalnog zivota, dovrsenje novog
radjanja koje je zapocelo krstenjem, konacno "suoblicenje" slici Sina
(Bozjega) sto mu je dano pomazanjem Duha Svetoga, i sudjelovanje na gozbi
Kraljevstva kojem je euharistija bila predokus, pa makar jos treba proci kroz
posljednja ciscenja da bi obukao svadbenu haljinu.
1683 Crkva koja je, kao mati,
sakramentalno nosila u svome krilu krscane za njihova zemaljskog hodocasca,
prati ih i na kraju puta, da ih preda "u Oceve ruke". U Kristu, ona
prikazuje Ocu djecu njegove milosti, a u nadi izrucuje zemlji sjeme njihova
tijela koje ce uskrsnuti u slavi. To se prikazanje u punini slavi
euharistijskom zrtvom; blagoslovi koji prethode i koji slijede jesu
blagoslovine.
|