I. Posljednji Vazam krscana

1681 Krscanski smisao smrti objavljuje se u svjetlu vazmenog otajstva Kristove smrti i uskrsnuca, u kojem je nasa jedina nada. Krscanin koji umire u Kristu Isusu, "iseljuje se iz tijela i naseljuje se kod Gospodina" (2 Kor 5,8).

1682 Dan smrti inaugurira za krscanina, na koncu njegova sakramentalnog zivota, dovrsenje novog radjanja koje je zapocelo krstenjem, konacno "suoblicenje" slici Sina (Bozjega) sto mu je dano pomazanjem Duha Svetoga, i sudjelovanje na gozbi Kraljevstva kojem je euharistija bila predokus, pa makar jos treba proci kroz posljednja ciscenja da bi obukao svadbenu haljinu.

1683 Crkva koja je, kao mati, sakramentalno nosila u svome krilu krscane za njihova zemaljskog hodocasca, prati ih i na kraju puta, da ih preda "u Oceve ruke". U Kristu, ona prikazuje Ocu djecu njegove milosti, a u nadi izrucuje zemlji sjeme njihova tijela koje ce uskrsnuti u slavi. To se prikazanje u punini slavi euharistijskom zrtvom; blagoslovi koji prethode i koji slijede jesu blagoslovine.