“T’i themi dikujt të ndërmjetësojë për ne te All-llahu!” dhe do të shkojnë te Ademi dhe do t’i thonë:

                        “Ti je babai i njerëzimit, All-llahu të krijoi me dorën e Tij dhe u urdhëroi melekëve që të të përulen, dhe Ai t’i mësoi ty emrat e çdo gjëje, pra ndërmjetëso për ne te All-llahu që të na li­rojë prej këtij vendi, në të cilin gjendemi!” ai do të thotë:

                        “Unë nuk jam në gjendje për ta bërë një gjë të tillë. ” dhe do t’i kujtohet gabimi i tij (në Xhennet), do të ndihet i turpëruar prej tij dhe do t’u thotë:

                        “Shkoni te Nuhu, se ai është i dërguari i parë banorëve të tokës!” dhe kur do të shkojnë te ai, do t’u thotë:

                        “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë. ” Dhe do t’i kujtohet kërkesa që ia bëri All-llahut për një gjë, rreth së cilës nuk kishte njohuri. Atëherë do të ndihet i turpëruar dhe do t’u thotë:

                        “Shkoni te miku i Mëshiruesit, (Halilur-Rahman- Ibrahimi u)!” ndërsa ai do t’u thotë:

                         “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë, shkoni te Musai, robi të cilit All-llahu i foli dhe të cilit ia dha Tewratin. ” Por kur do të shkojnë te ai, do t’u thotë:

                        “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë. ” Dhe do ta përmendë rastin kur e ka vrarë një person i cili nuk ishte vrasës. Kështu ai do të ndihet i turpëruar pranë Zotit i tij dhe do të thotë:

                        “Shkoni te Isai, rob i All-llahut dhe La­jmëtar, fjala e All-llahut dhe shpirti (i krijuar nga All-llahu)!” atëherë do të shkojnë te ai, dhe ai do t’u thotë:

                        “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë, por shkoni te Muhammedi r (qoftë bekimi dhe paqja e All-llahut mbi të) të cilit rob All-llahu ia ka falë të gjitha mëkatet, të kaluarat dhe të ardhmet!”

                        Atëherë (thotë i Dërguari i All-llahut u) do të vijnë te unë e unë do të kërkoj leje që të shkoj te Zoti Im. Leja do të më jepet, dhe unë do të shkoj te All-llahu dhe do t’i bëj sexhde. All-llahu do të më lë ashtu një kohë, aq sa do të dëshirojë dhe do të më thotë:

                        “Çoje kokën. Kërko dhe do të jepet, flit dhe do të dëgjohesh, ndërmjetëso dhe do të prano­het!”

                        Pastaj unë do ta çoj kokën dhe do ta falënderoj All-llahun në një mënyrë nderuese që do të ma mësojë Ai, dhe do të ndërmjetësoj, e Ai do të më japë (një numër të caktuar njerëzish), e unë do t’i pranoj ata në Xhennet. Pastaj do të shkoj përsëri te All-llahu, dhe kur do ta shoh do të përulem ahtu siç u përula herën e parë. Pastaj do të ndërmjetësoj dhe Ai do të mi caktojë (disa njerëz), e unë do t’i pranoj ata në Xhennet. Atëherë do të lutem edhe për të tretën herë, e edhe për të katërtën dhe do të them: në zjarr mbesin vetëm ata, që i ka përshkruar Kur’ani, të cilët kanë qenë të përcaktuar për të ndejtur përgjithmonë.         Ebu ‘Abdull-llahu (Buhariu) tha: ‘Ata që i ka përshkruar Kur’ani’ i referohet thënies së All-llahut xh. sh. : “Do të ngelin në të përgjithmonë” (2:39,81,161,257,275 etj). (Sahihul-Buhari, vëll. 6, had. 3).