Sureja Fatiha u zbrit pas sures el-Mudeththir në Mekkë dhe ka shtatë ajete.
b) Nga ebu Hurejre t përcillet se i Dërguari i All-llahut u ka thënë:
Namazi i atij që nuk e ka kënduar thelbin e
Kur’anit (suren el-Fatiha) gjatë faljes është i paplotësuar (i mangët) dhe i ka
përsëritur këto fjalë tri herë. Dikush i tha ebu Hurejres: A duhet ta këndojmë
edhe pas imamit kur edhe ai këndon Fatihën? Ai tha: këndojeni në heshtje, se e
kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut u duke thënë:
All-llahu U ka thënë:
“E kam ndarë namazin ndërmjet Meje dhe robit
Tim në dy gjysma, dhe ai (robi) do ta fitojë atë për të cilën është lutur. ”
Kur robi thotë:
“El hamdu
lil-lahi rabbil ‘alemin”; All-llahu U thotë:
“Robi Im më falënderoi. ”
Kur robi thotë:
“Er-rahmanir-rahim”;
All-llahu U thotë:
“Robi Im më lartësoi. ”
Kur robi thotë:
“Maliki
jeumid-din”; All-llahu thotë:
“Robi Im më lavdëroi. ” ose thotë “Robi im më
është dorëzuar. ”
Kur robi thotë:
“Ijjake
na’budu we ijjake nesta’in”; Ai thotë:
“Kjo është ndërmjet Meje dhe robit Tim, dhe ai
do ta fitojë atë, për të cilën është lutur. ”
Kur robi thotë:
“Ihdinas-siratal
mustekim, siratal ledhine en ‘amte ‘alejhim, gajril magdubi ‘alejhim we
led-dalin”; Ai thotë:
“Kjo është për robin Tim, dhe ai do ta ketë atë
që e ka kërkuar. ”
(hadithi është i vërtetë, e transmetojnë
Muslimi, Maliku, Tirmidhiu, Ebu Davudi, Nesaiu, dhe ibn Maxhe)
c) Ebu Seid el-Hudriu r. a. ka thënë: “Një grup
prej as’habëve të Lajmëtarit a. s. dolën në udhëtim, dhe kur arritën te një fis
arab, kërkuan strehim. Pjesëtarët e atij fisi nuk pranuan t’u bëjnë konak. Mirëpo,
kryetarin e fisit e kafshoi një gjarpër. Ata u përpoqën që ta shërojnë, por nuk
patën sukses. Dikush prej tyre tha: Sikur të kërkonim ndihmë prej atyre udhëtarëve!
Dhe dikush shkoi te udhëtarët dhe u tha: “Kryetarin tonë e kafshoi një gjarpër,
mos dini ndonjë ilaç për të?” Njëri prej udhëtarëve tha: “Unë e di ilaçin për
të, por pasiqë ne kërkuam strehim dhe nuk na e dhatë, unë nuk do t’ua bëj
(ilaçin), derisa të mos na paguani për të. Bënë një marrëveshje që njeriut që
do ta bëjë ilaçin t’ia paguajnë me disa dele. Ai vuri dorën në vendin e plagës
dhe lexoi “Fatihën”, dhe i sëmuri u shërua. Filloi të ecë duke mos ndier
kurrfarë dhembje. Kur i morën dhentë, njëri prej tyre tha: “Le t’i ndajmë tash
këto dele!” E ai që i fryu me “Fatihën” tha: “Mos i ndani derisa të arrijmë te
i Dërguari i All-llahut a. s. dhe ta lajmërojmë për atë që ndodhi. Të shohim se
si do të reagojë ai. Kur arritën te i Dërguari i All-llahut a. s. , ia treguan
ndodhinë. Ai buzëqeshi dhe tha: “Ia qëlluat, delet ndani mes jush, por edhe mua
ma ndani një hise!” (hadithi 121 nga
hadithet e vërteta në librin “Fjala e
bukur”)
d) Ibn ‘Abbasi r.
a. ka thënë: “Duke qenë Xhibrili a. s. te i Dërguari i All-llahut a. s.
papritmas u dëgjua një kërcitje mbi ta. Xhibrili ngriti shikimin në qiell dhe
tha: U hap një derë e qiellit e cila nuk është hapur më parë. Prej saj doli një
melek, erdhi te i Dërguari i All-llahut a. s. dhe i tha: “Të përgëzoj me dy drita
që të janë dhënë ty, e që nuk i janë dhënë asnjë të dërguari para teje:
Fatihatul-kitabi dhe fundi i sures el-Bekare. Çdo harf (shkronjë) që lexon prej
tyre, të jipet. ” (Muslimi në përmbledhjen Sahih
dhe Nesaiu në përmbledhjen Sunen)