b) Transmetoi Ebu Hurejre r. a. : I Dërguari i All-llahut a. s. tha: “Agjërimi është mburojë (prej zjarrit^*), prandaj agjëruesi duhet ta lë kontaktin seksual me gruan e vet dhe nuk guxon të sillet keq dhe me paturpësi, dhe nëse dikush e sulmon ose e shan, le t’i thotë dy herë “Unë agjëroj”. Lajmëtari a. s. shtoi: “Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti im, era që vjen nga goja e agjëruesit është më e mirë te All-llahu sesa era e miskut. ” (All-llahu thotë për agjëruesin): “Ai i ka lënë ushqimin, pirjen dhe kënaqësitë për hir Tim. Agjë­rimi është për Mua^**, dhe unë do ta shpërblej për këtë, dhe shpërblimi për veprat e mira i është shumuar për dhjetë herë. ” (Sahihul-Buhari, vëll. 3, had. 118).

^* Shih Fet’hul-Bari vëll. 5, fq. 5

^** Edhepse të gjitha veprat e adhurimit janë për All-llahun, këtu All-llahu e veçon agjërimin, sepse agjërimi nuk mund të praktikohet për t’u treguar, siç nuk mund ta dijë askush se a agjëron ndonjë njeri apo jo, përveç All-llahut. Prandaj, agjërimi është vepër e pastër që nuk mund të kryhet me dyfytyrësi. Fet’hul-Bari vëll. 5, fq. 10

c) Transmetoi Ebu Hurejre r. a. : I Dërguari i All-llahut a. s. tha: “All-llahu nuk ka nevojë që dikush ta lë ushqimin (për hir të agjërimit) nëse nuk i le të folurit e rrejshëm, dëshminë e rrejshme, të vepruarit me këto (rrena) dhe veprat e këqia. (Dmth All-llahu nuk do t’ia pranojë agjërimin^*)” (Sahihul-Buhari, vëll. 3, had. 127).

^* Shih Fet’hul-Bari vëll. 5, fq. 18