21
Ata ndaj të cilëve All-llahu ka bekimin e Tij janë lajmëtarët, të sinqertit,
dëshmorët dhe të mirët, siç thotë All-llahu: “Dhe çdonjë që i nënshtrohet All-llahut dhe Lajmëtarit, do të jetë në
shoqëri me ata ndaj të cilëve All-llahu ka bekimin e Tij, nga lajmëtarët, të
sinqertit, dëshmorët dhe të mirët. Po sa shoqëri e mirë që janë këta!” /4:69/).
22 Thuhet:“.
. . jo në (rrugën) e atyre që je i hidhëruar. . . ” siç janë jahuditë, për
shkak se ata mohonin argumentet e All-llahut, vritnin të Dërguarit e Tij dhe
bënin çorodi tjera në tokë, kuptohet, me përjashtim të atyre që pranuan të Vërtetën.
Shih ajetin (2:83).
23 “. . . e
as në (rrugën) e atyre që kanë humbur!” siç janë të krishterët, sepse ata
prej dashurisë të madhe ndaj Isait a. s. filluan të thonë se ai është bir i
Zotit, ndërsa më vonë filluan të thonë se ai është një prej tre zotërave, me
çka dolën nga rruga e drejtë dhe u bënë prej të humburve. Shih ajetin (5:73) me përjashtime, shih (2:63).
24
Shih fusnotën për ajetin (2:135).
25
Transmetohet nga Ebu Hurejre r. a. se Lajmëtari i All-llahut a. s. ka thënë:
“Kur imami thotë ‘Gajril magdubi alejhim
we led-dalin’ (jo në të atyre që je i hidhëruar, e as në të atyre që kanë
humbur) atëherë ju duhet të thuani Amin,
sepse nëse dikujt i takohet kjo thënie me thënien e melekëve, atëherë atij i
falen mëkatet e kaluara. ” (Sahihul-Buhari,
vëll. 6, had. 2).
|