b) 1554. Nga Semure b. Xhundubi r. a. transmetohet se ka thënë: “I Dërguari i All-llahut shpesh i pyeste shokët e vet: “A ka parë ndonjë prej jush ndonjë ëndërr?” Dhe, ëndërrat do t’i rrëfeheshin nga ai të cilit All-llahu ka dashur t’ia përcjellë. Një mëngjes i Dërguari i All-llahut tha: “Mbrëmë (në gjumë) më erdhën dy persona (melekë), më zgjuan dhe më thanë: “Vazhdo!” Unë shkova me ta dhe hasëm një njeri të shtrirë, dhe shih, një njeri tjetër qëndronte mbi kokën e tij duke mbajtur një gur të madh. Shih, ia hidhte gurin në kokën e njeriut duke e dërmuar kështu. Guri u rrotullua dhe hedhësi shkoi dhe e mori, ndërsa gjatë kohës që erdhi gjer te njeriu, koka e tij u këthye në formën normale. Atëherë hedhësi e bëri të njëjtën që e bëri edhe më parë. Unë u thash dy bashkëudhëtarëve: Subhanall-llah! Kush janë këta dy persona? Ata thanë: Vazhdo! Dhe ashtu ne vazhduam derisa erdhëm te një njeri të shtrirë në shpinë, dhe një njeri tjetër që qëndronte mbi kokën e tij me një grremç (çengel) të hekurt dhe shih, ia vente grremçin në njërën anë të gojës së njeriut dhe ia shkyente atë anë të fytyrës deri në anën e prapme (të qafës), dhe ngjashëm ia shkyente edhe hundën prej anës së përparme kah ana e prapme, si dhe syrin e tij prej anës së përparme kah ana e prapme. Atëherë ai kthehej në anën tjetër të fytyrës së njeriut dhe bënte mu ashtu siç kishte bërë me anën e parë. Sapo që e mbaronte këtë pjesë, pjesa e parë kthehej në pozitën e mëparme. Pastaj ai kthehej asaj që ta përsërisë atë që e kishte bërë mëparë. Unë u thash dy bashkëudhëtarëve: Subhanall-llah! Kush janë këta dy persona? Ata thanë: Vazhdo! Dhe ashtu ne vazhduam derisa erdhëm përballë një tannuri (lloj i një furre për pjekje, i ngjan birës të përpunuar nga glina për pjekjen e bukës). ” Mendoj se i Dërguari a. s. tha: “Brenda asaj furre kishte shumë zhurmë dhe zëre. ” I Dërguari a. s. shtoi: “Ne vëzhguam brenda saj dhe pamë burra dhe gra të zhveshura, dhe shih, një flakë zjarri u afrohej prej përfundi, dhe kur iarrinte, ata rënkonin me zë (të lartë). Unë i pyeta: Kush janë këta? Ata më thanë: Vazhdo! Kështu ne vazhduam dhe erdhëm përballë një lumi. ” Mendoj se tha: “i kuq si gjaku”. I Dërguari a. s. shtoi: “Dhe shih, në lumin kishte një njeri që notonte, ndërsa në breg (të lumit) ishte një njeri që kishte mbledhur shumë gurë. Shih, derisa njeriu tjetër notonte, ai shkoi pranë tij. I pari e çeli gojën dhe ai tjetri (në breg) i hodhi një gur në gojë, e ky vazhdoi të notojë përsëri. Atëherë përsëri ai (i pari) u kthye te ky , dhe çdo herë që kthehej, e çilte gojën dhe tjetri i hidhte një gur në gojë, dhe kështu përsëritej e njëjta gjë. Unë i pyeta dy bashkëudhëtarët: Kush janë këta dy persona? Ata mu përgjigjën: Vazhdo! Vazhdo! Dhe vazhduam derisa erdhëm te një njeri me pamje të shëmtuar, pamjen më të shëmtuar që ndonjëherë e ke parë njeriun duke e patur! Pranë tij ishte një zjarr, të cilin ai e ndizte dhe vraponte përreth. Unë i pyeta bashkëudhëtarët e mi: Kush është ky njeri? Ata më thanë: Vazhdo! Vazhdo! Ashtu ne vazhduam derisa mbërrimë në një kopsht me vegjetacion që kishte ngjyrë të gjelbër të errët, i cili i kishte të gjitha llojet e ngjyrave pranverore. Në mes të kopshtit ishte një njerishumë i gjatë, dhe unë memzi ia shihja kokënpër shkak të gjatësisë së madhe, ndërsa rreth tij kishte fëmijënë numër aq të madh sa asnjëherë nuk kam parë. Unë u thash bashkëudhëtarëve të mi: Kush ësthë ky? Ata u përgjigjën: Vazhdo! Vazhdo! Ashtu në vazhduam derisa erdhëm te një kopsht madhështor, më të madh dhe më të mirë që ndonjëherë kam parë! Dy bashkëudhëtarët e mi më thanë: Hyp lartë! Dhe unë hypa lartë. ” I Dërguari a. s. shtoi: “Ashtu ne hypëm derisa mbërrimë në një qytet të ndërtuar nga tullat prej ari dhe argjendi, dhe shkuam te porta e tij dhe e pyetëm (rojtarin e portës) që ta çelë portën, dhe qe e hapur e ne hyrëm në qytet dhe në të gjetëm njerëz që kishin njërën anë të trupit të bukur si personi më i bukur që e ke parë ndonjëherë, ndërsa anën tjetër e kishin të shëmtuar si personi më i shëmtuar që e ke parë ndonjëherë. Dy bashkëudhëtarët e mi u urdhëruan atyre njerëzve që të hidhën në lum. Shih, aty kishte një lum që rridhte përballë (qytetit) ndërsa ujin e kishte si qumësht i bardhë. Këta njerëz shkuan dhe u hodhën në të dhe na u kthyen pasi që e shëmtuara (në trupin e tyre) ishte zhdukur, dhe ata u shndërruan në formën më të bukur.” I Dërguari i All-llahut a.s. më tutje shtoi: “Dy bashkëudhëtarët e mi (melekët) më thanë: Ky vend është xhenneti ‘And, dhe ky ësthë vendi yt. Unë e ngrita shiqimin, dhe shih, aty ishte një pallatë si një re e bardhë! Dy bashkëudhëtarët e mi më thanë: Ajo pallatë është vendi yt. Unë thash: Ju bekoftë All-llahu të dyve! Më leni që të hy në të! Ata mu përgjigjën: Sa për tash, ti nuk do të hysh në të, por do të hysh (një ditë). Unë thash: Kam parë shumë çudira sonte, çfarë kuptimi kanë të gjitha këto që i kam parë? Ata mu përgjigjën: Do të tregojmë: Sa i takon njeriut të parë te i cili arrite, koka e të cilit dërmohej me gur të madh prej lartë, ai është shembulli i atij që studjon Kur’anin, e pastaj as nuk e përcjellë, e as nuk vepron sipas urdhërave të tij, dhe flen duke i lënë pas dore namazet e urdhëruara. Sa i takon njeriut pranë të cilit mbërrive, të cilit ia shkyenin skajet e gojës, hundës dhe syve prej pjesës së përparme kah pjesa e prapme, ai është shembulli i njeriut që del nga shtëpia në mëngjes dhe tregon rrena të cilat shpërndahen nëpër tërë botën. Ato burra dhe gra të cilët i pe në ndërtesën që i ngjante furrës, janë lavirët dhe laviret, njeriun që e pe duke notuar në lumë, të cilit i jepej gurë për të ngrënë është ngrënësi i riba-së (kamatës), njeriu me pamje të shëmtuar të cilin e pe pranë zjarrit duke e ndezur atë dhe dukë u rrotulluar rreth tij është Maliku, rojtari i portës së Xhehennemit, dhe njeriu i lartë të cilin e pe në kopsht është Ibrahimi, ndërsa fëmijët rreth tij janë ata që vdesin në fitre (në fenë Islame të monoteizmit).” Transmetuesi shtoi: Disa muslimanë e pyetën të Dërguarin e All-llahut a.s.: “O i Dërguar i All-llahut, edhe fëmijët e mushrikëve^*?” I Dërguari i All-llahut a.s. u përgjigj: “Edhe fëmijët e idhujtarëve.” I Dërguari i All-llahut a.s. shtoi: “Dy bashkëudhëtarët e mi (melekët) thanë: Njerëzit që i pe gjysëm të bukur e gjysëm të shëmtuar ishin ata personë që e kanë përzier një vepër të mirë me një të keqe, por All-llahu ua ka falur.” (Sahihul-Buhari, vëll. 9, had. 171).

*Mushrikë: idhujtarë, politeistë, adhurues të tjetërkujt pos All-llahut.