Chapter, Verse

 1   1, 8 |                              8 Doch schud gij het haar uws hoofds
 2   2, 5 |                              5 Doch u, o Vader, roep ik tot
 3   2, 33|        ik tot Israël gaan zou. Doch toen ik tot hen kwam, zo
 4   3, 5 |    gegeven, dat geen leven had doch het was ook een maaksel
 5   3, 11|                             11 Doch gij liet één uit hen overblijven,
 6   3, 20|                             20 Doch gij naamt van hen het boze
 7   4, 20|       Gij hebt wèl geoordeeld, doch waarom hebt gij ook niet
 8   4, 28|                             28 Doch waarvan gij mij vraagt wil
 9   4, 50|     voorbij is, overvloediger, doch de druppelen en de rook
10   5, 35|        mij: Dat kunt gij niet. Doch ik sprak: Waarom Here? Waartoe
11   6, 28|                             28 Doch het geloof zal bloeien en
12   6, 42|        zevende deel der aarde, doch zes delen hebt gij droog
13   6, 56|                             56 Doch de andere volken, die van
14   7, 18|                             18 Doch de rechtvaardigen dragen
15   7, 44|        ongeloof is afgesneden, doch de gerechtigheid is toegenomen
16   7, 60|                             60 Doch zij hebben hem niet geloofd,
17   8, 2 |                              2 Doch, Ezra! ik zal u een gelijkenis
18   8, 47|        liefhebben meer dan ik: doch ik ben u en hetzelve dikmaals
19   9, 23|  andere zeven dagen vertoeft, (doch gij zult in dezelve niet
20   9, 32|                             32 Doch onze vaderen, die de wet
21   9, 37|                             37 Doch de wet is niet vergaan,
22  10, 13|                             13 Doch de aarde doet naar de wijze
23  11, 34|                             34 Doch de twee hoofden waren nog
24  12, 2 |        hoofd dat nog over was, doch de vier vleugelen, die tot
25  12, 12|     het is hem niet verklaard, doch nu verklaar ik het u.~
26  12, 18|    gevaar staan van te vallen, doch het zal dan niet vallen,
27  12, 21|                             21 Doch wanneer het midden des tijds
28  12, 27|                             27 Doch de twee, die overgebleven
29  12, 51|                             51 Doch ik zat nog zeven dagen in
30  13, 13|  aangezicht, sommigen droevig; doch sommigen gebonden, en sommigen
31  13, 35|                             35 Doch hij zal staan op de spits
32  13, 37|                             37 Doch deze mijn Zoon zal de dingen
33  13, 41|                             41 Doch zij besloten, dat zij de
34  13, 48|                             48 Doch die overgelaten zijn van
35  14, 19| tegenwoordige volk bestraffen. Doch wie zal die vermanen, die
36  14, 39|        was vol, als van water, doch zijn kleur was als van vuur.~
37  14, 43|        Des nachts nu aten zij, doch des daags sprak ik, en des