- Parte seconda.
- V. - RACCOLTA DI VARI ESEMPI APPARTENENTI A MARIA SANTISSIMA
Precedente - Successivo
Clicca qui per attivare i link alle concordanze
- 690 -
16. *
Vi fu in una città di Spagna un uomo empio, che si era dato tutto al demonio, e
non si era confessato mai; altro non facea di bene che dire un'Ave Maria ogni giorno. Narra il P.
Eusebio Nieremberg
- 691 -
che venuto costui a morte gli apparve in sogno la
S. Vergine che lo guardò, e gli occhi pietosi di Maria lo cangiarono in modo
ch'egli mandò subito a chiamare il confessore, a cui si confessò con un pianto
dirotto, e fe' voto di farsi religioso se viveva, e così morì (Appr. Auriem., t. 1, c. 7).
* Esempio 16. - Tom. AURIEMMA,
Affetti scambievoli, parte 1, cap. 6
(fine). Bologna, 1681, I, pag. 67, 68. - Gio.
Eus. NIEREMBERG, S. I., Trophaea
Mariana, lib. 4, cap. 37, Antverpiae, 1658, pag. 183, 184: «Referam magnum
Virgineae protectionis argumentum, cuius
ego testis sum. Peccatorem novi nulli non scelerum generi addictum; itaque
a rebus sacris, quibus poterat ad meliorem frugem redire, aversum, ut sui
suique Creatoris omnino oblitum dixeris; hoc tantum christiano nomini, quod
indigne gerebat, quotidie addere solitum, ut B. Virginem semel Angelica
salutatione veneraretur; sed piissima Mater foenus modici huiusce obsequii
plene reddidit. Quo enim tempore peccator ille annis onustus, maioribusque
scelerum tenebris circumfusus, veluti omni lucis auxilio destitutus, iacebat
sepultus, Deiparae sensit opem. Dormienti enim visa est sanctissima Virgo
oculos in eum defixisse, mox abiisse. Experrectus illico, praesentius expertus
est benignae Matris auxilium: nam cor in peccatis obduratum, ita emollitum
persensit, ut e lapideo in carneum mutatum invenerit; unde in lacrimas
resolutus ille, peccatorum veniam implorare non desistebat; et quod
demirationem auget, tam distincte tot annorum peccata eius memoriae obiecta
animadvertebat, ut nisi peculiari Dei gratia, naturaliter eorum cognitionem tam
brevi assequi non posset. Sequenti die, cum e lecto surgere vellet, sacramento
poenitentiae peccata subditurus, gravi pressus valetudine, non potuit gaudere.
Unum e nostra societate accersiri curanti, affui ego, qui cum maiorem in eo
praeparationem quaererem, ille non differendam instabat confessionem, ad quam
Dei Parentis ope ita se paratum fatebatur, ut nil desideraretur. Et quidem ita
reperi: nam adeo perfecte et distincte omnia aperuit, ut vix posset idem exsequi
Theologus post longam praeventionem; eumque, utpote iam capacem, et vim
lacrimarum profundentem, absolvi. Emisso tandem voto Religionis habitum
induendi si sanitati restitueretur, quam Deo inserviendi causa desiderabat,
post quintum diem e vivis excessit, et in caelesti Religione immortalitatis et
gloriae habitum induit.» - Lo stesso P. Nieremberg
racconta questo fatto, con più commoventi particolari, nella sua Vida de S. Ignacio, cap. 33.
Precedente - Successivo
Copertina | Indice: Generale - Opera | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText
IntraText® (V89) © 1996-2006 EuloTech