Capitolo

 1   2|          de Sancto Christophoro~ ~Christophorus gente Cananaeus, procerissimae
 2   2|           imprimebat. Quod videns Christophorus plurimum admirabatur, cur
 3   2|     manifestare nollet, respondit Christophorus: "Nisi hoc mihi dixeris,
 4   2|     accipiat mihique noceat." Cui Christophorus: "Si diabolum, ne tibi noceat,
 5   2|          pergeret, requisivit Cui Christophorus respondit: "Vado quaerere
 6   2|            quem quaeris." Gavisus Christophorus se sibi in servum perpetuum
 7   2|         viam reduxit. Quod videns Christophorus et admirans interrogavit
 8   2| nullatenus indicare vellet, dixit Christophorus: "Nisi mihi hoc indicaveris,
 9   2|           et territus fugio." Cui Christophorus: "Ergo ille Christus maior
10   2|          ieiunare oportebit." Cui Christophorus: "Aliud a me requirat obsequium,
11   2|       sibi facere oportebit." Cui Christophorus: "Nescio, quid sit hoc,
12   2|    periclitantur et pereunt!" Cui Christophorus: "Novi." Et ille: "Cum procerae
13   2|      ibidem se manifestaret." Cui Christophorus: "Utique istud obsequium
14   2|         ipsum traducas." Concitus Christophorus exsiliit, sed neminem reperit.
15   2|         traducere obnixe rogavit. Christophorus igitur puerum sibi in umeris
16   2|  intolerabili deprimebat, adeo ut Christophorus in angustia multa positus
17   2|           evanuit. Veniens igitur Christophorus cum baculum suum terram