Capitolo

 1   4|         suum tamquam pulvinarium. Daemones autem volentes eum terrere
 2   4|           si potes." Et audientes daemones fugerunt voce magna clamantes: "
 3   6| suggestionem daemonis occidissem, daemones me capientes versus Romam
 4   6|     Iacobus protinus cucurritt et daemones de fallacia plurimum increpavit.
 5   6| conquestus fuisset, illa plurimum daemones increpavit et me vitae restitui
 6  17|       duxisti, male concepisti et daemones consuluisti. Sed tamen poenitere
 7  17|       civitatem secus viam septem daemones erant, qui praetereuntes
 8  17|        Scio, Domine, quod fuerunt daemones, quos a Nicaea urbe repuli."
 9  19|       virtute animi ad conflictum daemones excitabat. Tunc illi in
10  19|         mirabilis ibi apparuit et daemones cunctos fugavit. Antonius
11  19|           aere elevaretur, adsunt daemones et eius transitum prohibent,
12  23|        sed ne dicas eos deos, sed daemones, quia aeterno igni cum his,
13  23|       quia Christi servus sum nec daemones adoro." Et statim iussit