Chapter, Paragraph, Number

 1      I,  0, 7|      subiectivitatis personalis, qua homo nonnisi in solam sui utilitatem
 2      I,  0, 7|            vita et sorte. Hic igitur homo, « totus in sese conversus,
 3     II,  0,13|            Hebraeos, Iesus cum esset homo ut nos, itemque Unigenitus
 4    III,  0,21|        factus; et habitu inventus ut homo, humiliavit semetipsum factus
 5    III,  0,29|         vitae: « In ipsa virginitate homo exspectat, etiam corpore,
 6     IV,  0,36|              quae in eo reponitur ut homo Deo vocanti adhaereat eique
 7     IV,  0,37|              ineluctabile fatum, cui homo patienter ac passive aptetur
 8      V,  1,44|               scriptum reliquimus: « Homo sine amore vivere nequit.
 9      V,  1,45|   formationem spiritualem, cum omnis homo a Deo creatus et per Christi
10      V,  1,45|      ratiocinandi gressus instituit: homo enim, qui indubitanter cor
11      V,  1,46|              ac religiosi, cum omnis homo, etiam cum saepe opposita
12      V,  1,47|             ut ad Dei Verbum accedat homo, idque exaudiat, ut divinum
13      V,  1,47|               Est enim sacerdos, Dei homo; is nempe qui ad Deum pertinet
14      V,  1,49|               328~Sacerdos itaque, « homo caritatis » est, et talis
15      V,  1,51|              postulationem, per quam homo « divinae mentis lumen participat »
16      V,  1,53|        credens, id est fide nutritus homo; sed is credens, qui sese
17      V,  1,54|           cum Deo interloquitur; qui homo ad « credendum » invitatur
18      V,  1,56| interrogationes quas secum hodiernus homo trahit, pro quibus haud
19      V,  1,58|          quae Mater et Magistra est. Homo hodie tantis aerumnis affectus,
20     VI,  0,72|         tandem aerumnas est solatus. Homo inter homines et cum hominibus