Lib. Cap. Par.

 1   xiv, 10, 9 |        optimates misere delictorum veniam petituros et pacem. ~10.
 2    xv,  3, 11|            consciis mori permisso, veniam Arbetione meruere precante. ~
 3   xvi, 12, 64| suppliciter fusus gentilique prece veniam poscens bono animo esse
 4  xvii, 10, 7 |    contemplatus oravit ipse quoque veniam, facturum se imperanda iurandi
 5  xvii, 12, 10|         sibi tribui supplicavit et veniam, eoque ad precandum admissa
 6  xvii, 12, 19|        deplorantes post impetratam veniam recepti in fidem poscebant
 7  xvii, 12, 21|          iacuere militum et adepti veniam iussa fecerunt, sobolemque
 8  xvii, 13, 11|            inter diversa supplicia veniam petit aut ferrum proiecit
 9   xix, 11, 6 |             principem exorabant in veniam obsecrantes ut simultate
10  xxii,  8, 49|           inpetrasse delictorum et veniam. ~
11  xxii, 14, 4 |            voce vitam precantem et veniam. interrogantique ei, qui
12  xxiv,  5, 4 |      dimicavit acerrime adeptusque veniam insperatam ad id proruperat
13  xxix,  3, 1 |       etiam cetera, quae tacentur, veniam daturus ut prudens, si non
14  xxix,  5, 8 |        ducis adventu praestrictus, veniam cum concessione praeteritorum,
15  xxix,  5, 17|          suppliciter obsecrantibus veniam, animo elato respondit se
16  xxix,  5, 26|         discedendi, supplici prece veniam, quam dari tempus flagitaverat,
17  xxix,  6, 16|          petivere praeteritorum et veniam, victique ad tempus indultae