Lib. Cap. Par.

 1   xiv, 11, 10 |        quibus subserebat non adeo vetus exemplum quod Diocletiano
 2   xiv, 11, 12 |            ut proverbium loquitur vetus, ad flammam, et ingressus
 3    xv,  4, 3  |  squalentium inaccessum, nisi qua vetus illa Romana virtus et sobria
 4   xvi,  5, 9  |  concinentibus disceret fistulis, vetus illud proverbium  clitellae
 5  xvii,  4, 8  |     incisas, initialis sapientiae vetus insignivit auctoritas. ~
 6 xviii,  3, 7  |                 ignorans profecto vetus Aristotelis sapiens dictum,
 7  xxii,  8, 8  |    Selymbria et Constantinopolis, vetus Byzantium, Atticorum colonia,
 8  xxii, 10, 6  |          ut ipse dicebat adsidue, vetus illa Iustitia, quam offensam
 9   xxv,  4, 19 |          poterat, ut ipse aiebat, vetus illa Iustitia, quam offensam
10   xxv,  8, 5  |      magnis prope Hatram venimus, vetus oppidum in media solitudine
11 xxvii,  4, 12 |          Philippopolis, Eumolpias vetus, et Beroea amplae civitates
12 xxvii,  8, 7  |           tendensque ad Lundinium vetus oppidum, quod Augustam posteritas
13 xxviii,  4, 26|            ut proverbium loquitur vetus, eandem incudem diu noctuque
14  xxix,  1, 21 | praecipites suadet Theognis poeta vetus et prudens. ~22.
15  xxix,  5, 23 |        sed obtrectatores malivoli vetus factum laudantes, hoc ut