|
IX.
1.
Hanc civitatem olim perquam brevem Caesar etiam tum Constantius, ut accolae
suffugium possint habere tutissimum, eo tempore quo Antoninupolim oppidum aliud
struxit, turribus circumdedit amplis et moenibus, locatoque ibi conditorio
muralium tormentorum fecit hostibus formidatam suoque nomine voluit appellari.
2.
et a latere quidem australi geniculato Tigridis meatu subluitur propius
emergentis; qua euri opponitur flatibus, Mesopotamiae plana despectat; unde
aquiloni obnoxia est, Nymphaeo amni vicina, verticibus Taurinis umbratur gentes
Transtigritanas dirimentibus et Armeniam; spiranti zephyro contraversa
Gumathenam contingit regionem uberem et cultu iuxta fecundam, in qua vicus est
Abarne nomine sospitalium aquarum lavacris calentibus notus. in ipso autem
Amidae meditullio sub arce fons dives exundat potabilis quidem, sed vaporatis
aestibus non numquam faetens.
3.
cuius oppidi praesidio erat semper quinta Parthica legio destinata cum
indigenarum turma non contemnenda. sed tunc ingruentem Persarum multitudinem
sex legiones raptim percursis itineribus antegressae muris adstitere
firmissimis. Magnentiaci et Decentiaci quos post consummatos civiles
procinctus, ut fallaces et turbidos ad orientem venire compulit imperator, ubi
nihil praeter bella timetur externa, et Tricensimani Decimanique Fortenses et
Superventores atque Praeventores cum Aeliano iam Comite, quos tirones tum etiam
novellos hortante memorato adhuc protectore erupisse a Singara Persasque fusos
in somnum rettulimus trucidasse complures.
4.
aderat comitum quoque sagittariorum pars maior, equestres videlicet turmae ita
cognominatae, ubi merent omnes ingenui barbari, armorum viriumque firmitudine
inter alios eminentes.
X.
1.
Haec dum primi impetus turbo conatibus agitat insperatis, rex cum populo suo
gentibusque quas ductabat, a Bebase loco itinere flexo dextrorsus, ut monuerat
Antoninus, per Horren et Meiacarire et Charcha ut transiturus Amidam, cum prope
castella Romana venisset, quorum unum Reman, alterum Busan appellatur,
perfugarum indicio didicit multorum opes illuc translatas servari, ut in
munimentis praecelsis et fidis, additumque est ibi cum suppellectili pretiosa
inveniri feminam pulchram cum filia parvula Craugasii Nisibeni cuiusdam uxorem,
in municipali ordine genere, fama, potentiaque circumspecti.
2.
aviditate itaque rapiendi aliena festinans petit inpetu fidenti castella, unde
subita animi consternatione defensores armorum varietate praestricti se
cunctosque prodidere qui ad praesidia confugerunt, et digredi iussi confestim
claves obtulere portarum, patefactisque aditibus quicquid ibi congestum erat
eruitur et productae sunt adtonitae metu mulieres et infantes matribus
implicati, graves aerumnas inter initia tenerioris aetatis experti.
3.
cumque rex percontando cuiusnam coniux esset, Craugasii conperisset, vim in se
metuentem prope venire permisit intrepidam et visam opertamque ad usque labra
ipsa atro velamine, certiore iam spe mariti recipiendi et pudoris inviolati
mansuri benignius confirmavit. audiens enim coniugem miro eius amore flagrare,
hoc praemio Nisibenam proditionem mercari se posse arbitrabatur.
4.
inventas tamen alias quoque virgines Christiano ritu cultui divino sacratas
custodiri intactas et religioni servire solito more nullo vetante praecepit,
lenitudinem profecto in tempore simulans, ut omnes, quos antehac diritate
crudelitateque terrebat, sponte sua metu remoto venirent exemplis recentibus
docti humanitate eum et moribus iam placidis magnitudinem temperasse fortunae.
|