Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  15|       agendo, nec Tarquinios spe auxilii, quod nullum in me est,
 2      II,    3, 33a|        essent sacrosancti quibus auxilii latio adversus consules
 3      II,    4,  35|      audiebat minas tribunicias: auxilii, non poenae ius datum illi
 4      II,    5,  54|   tribunos invaserat, quam nihil auxilii sacratae leges haberent
 5      II,    5,  55|        plebs, quando aliud nihil auxilii habeat, defendat. Quattuor
 6     III,    1,   7|          morbi, inopsque senatus auxilii humani ad deos populum ac
 7     III,    2,  13|        tribuni medio decreto ius auxilii sui expediunt: in vincla
 8     III,    4, 31a|      eius populi meritum morandi auxilii. Ambo consules cum exercitu
 9     III,    6, 48a|       Verginius ubi nihil usquam auxilii vidit, 'quaeso' inquit, '
10     III,    7,  52|         imperiis, quo minus illi auxilii egeant.' Cum haec ex omni
11      IV,    6,  56|      patrum nihil esse in se iis auxilii dicerent, quibus non civium,
12       V,    6,  37|       extraordinarii imperii aut auxilii quaesivit. Tribuni quorum
13      VI,    2,   9|          occasionem esse ferendi auxilii memorantes. Eo vim Camilli
14      VI,    2,   9|          se arcentes. Cum Romani auxilii adventus tum Camilli nomen
15      VI,    3,  17|        adeo in uno omnibus satis auxilii fuisse, nullam opem in tam
16      VI,    4,  29|      fiduciae maiorisve quod sit auxilii dederint. at tu, fretus
17     VII,    5,  30|    ascendit; itaque umbra vestri auxilii, Romani, tegi possumus,
18    VIII,    3,  15|      deinde moverant; eo petendi auxilii ab Romanis causa iustior
19    VIII,    4,  23|    diremerat hostibus societatem auxilii mutui qua, ut quisque locus
20    VIII,    5,  27|          Palaepolitanam vana spe auxilii aliquamdiu sustinuissent,
21      IX,    5,  21|        utraque, spe alieni magis auxilii quam viribus freta suis,
22     XXI,    2,  16|        indigne et pudor non lati auxilii et ira in Carthaginienses
23     XXI,    2,  22|          quod terrestris deesset auxilii genus, elephanti viginti
24     XXI,    4,  34|      peditibus quicquam ab tergo auxilii reliquerat, occursantes
25     XXI,    6, 57a|   venturum nec quicquam spei aut auxilii esse quo portis moenibusque
26    XXII,    8,  59|         arma in quibus nihil iam auxilii erat hosti tradidimus. Maiores
27   XXIII,    2,  14|        acta essent spemque omnem auxilii Romani. Ipse a Casilino
28     XXV,    5,  25|          et Philodemus, cum spes auxilii nulla esset, fide accepta
29    XXVI,    2,  16|          quam nihil in Hannibale auxilii ad receptos in fidem tuendos
30    XXIX,    1,   3|         nihil usquam spei, nihil auxilii esse. nec Magonem ex Gallia
31    XXIX,    6,  35|        sed desiderio indigentium auxilii tardius cuncta movebantur.
32    XXXI,    1,   5|     futuram nisi quid in Romanis auxilii foret. cum renuntiassent
33    XXXI,    2,  16|          traiecisset spem tantum auxilii ex propinquo ostendit, neque
34    XXXI,    5,  43|       armatura regii nullum tale auxilii genus habentes Dardanos
35    XXXI,    6,  44|        moderata erat, id omne in auxilii praesentis spem effundit.
36   XXXII,    3,  21|     terra, quia sub umbra vestri auxilii latere volunt, in societatem
37   XXXIV,    2,  11|          sperantes satis opis et auxilii sibi in Romanis esse. id
38   XXXIV,    2,  12|          et credentem se aliquid auxilii habere, perinde atque haberet,
39   XXXIV,    2,  12|         etiam hostes fama Romani auxilii adventantis impleverunt.~ ~
40  XXXVII,    1,   1|    consuli legionibusque Romanis auxilii foret; ac prope omnes Scipioni
41  XXXVII,    5,  32|         virtute quam in moenibus auxilii esse. coactus ergo periculo
42  XXXVII,    5,  32|     sumpto, temptata interim spe auxilii ab Antiocho, postquam legati
43  XXXVII,    6,  41|      quam anceps esset pugnae et auxilii genus, si quis pavorem magis
44 XXXVIII,    2,  15|           Inclusi, cum alia spes auxilii nulla esset, legatos ad
45   XXXIX,    3,  35|    facturum. interim per speciem auxilii Byzantiis ferendi, re ipsa
46      XL,    3,  27|  Aemilius, postquam nihil usquam auxilii ostendebatur, interceptos
47      XL,    4,  40| legionarios equites, et 'ni quid auxilii in vobis est, actum iam
48      XL,    4,  47|           destituti ab unica spe auxilii in deditionem venerunt.
49    XLIV,    3,  45|        una tantum spe Bisaltarum auxilii temptata, ad quos nequiquam
50     XLV,    2,  25|         spem regibus absciderent auxilii sui, si quid opus esset,