Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  35|          sunt appellati, factio haud dubia regis cuius beneficio in
 2       I,    7,  36|       trepidatum Romae est; et primo dubia victoria, magna utrimque
 3      II,    4,  36|        repentinae cladis ne causa ei dubia esset, aegro animi eadem
 4     III,    1,   2|             provincia data. Qui haud dubia spe profectus famam nominis
 5      IV,    2,  13|        contiones domi habere, ac non dubia regni consilia esse. Tempus
 6      IV,    6,  45|           responsa inde rettulissent dubia, quibus nec tum bellum parari
 7      IV,    6,  46|         Veios fuisset, et velut haud dubia clade imminente, institisse
 8       V,    3,  14|           agris urbique inlatam haud dubia ira deum, quos pestis eius
 9      VI,    5,  42|             Furio signa conlata. nec dubia nec difficilis Romanis,
10     VII,    1,   7|            ad castra Romana cum haud dubia expugnandi spe succedentes,
11     VII,    2,  16|         clamore celsique et spe haud dubia feroces in proelium vadunt.
12    VIII,    1,   2|           Sidicinos profecti haud in dubia spe erant mature urbis hostium
13    VIII,    1,   3|      sociorum nominisque Latini haud dubia erat, tamen tamquam de Samnitibus
14    VIII,    5,  36|            cum hoste congressus haud dubia spe sua militumque ita fudit
15      IX,    3,  14|  consumpsisset conlocutus de re haud dubia, signum pugnae proposuit.
16      IX,    5,  21|          victoria sicut sera ita nec dubia nec varia fuit. Fusi in
17      IX,    8,  40|           ruperat, Fabius consul nec dubia nec difficili victoria dimicat.
18       X,    4,  34|       excessum urbe; solitudine haud dubia id perspicuum esse et recentibus
19     XXI,    1,   3|            In Hasdrubalis locum haud dubia res fuit quin[am successurus
20     XXI,    4,  36|              ad locum visendum. Haud dubia res visa quin per invia
21     XXI,    7,  58|             data est; et ad prima ac dubia signa veris profectus ex
22    XXII,    6,  49|             proelium, quale iam haud dubia hostium victoria, fuit,
23   XXIII,    4,  29|           diripuere. Ea pugna si qua dubia [in] Hispania erant Romanis
24   XXIII,    6,  49|             Romanis; tamen adeo haud dubia victoria fuit, ut plures
25    XXIV,    4,  31|         exhibendo ac velut visa quae dubia erant narrando concitaret
26    XXIV,    6,  42|          aciem inlatus conflixit nec dubia victoria fuit; minus tamen
27     XXV,    4,  16|         hostes subito exorti; et, ne dubia proditio esset, Flavus iis
28     XXV,    4,  19|           Claudium substiterat. haud dubia res erat, quippe inter Hannibalem
29     XXV,    4,  21|           ulla tenuit quam spes haud dubia suo id arbitrio ubi vellent
30     XXV,    6,  35|            citatum agmen rapiunt non dubia spe, <si> se coniunxissent,
31     XXV,    6,  35|           deleto et alteram pro haud dubia parem victoriam exspectantes.
32    XXVI,    2,  11|          huius populatio templi haud dubia inter scriptores est. Coelius
33   XXVII,    5,  25|         cottidie in aciem exire haud dubia spe, si duobus exercitibus
34    XXIX,    3,  14|             est nomen, accepere; cui dubia, ut traditur, antea fama
35    XXIX,    5,  25|             inter quos me ipse in re dubia poni malim. Coelius ut abstinet
36  XXXIII,    1,   9|    profligatam cetera tracturam. non dubia res fuit; extemplo terga
37   XXXIV,    3,  26|       consensum disserentem cum haud dubia adprobatione audivit; et
38    XXXV,    3,  29|          fessos impetum faciunt. nec dubia victoria fuit. extemplo
39   XXXIX,    3,  34|             Appius rem evidentem pro dubia quaerendam. si ab se culpam
40   XXXIX,    5,  53|     conspiciebant, simul et spe haud dubia regnum ei post mortem patris
41      XL,    1,   9|             accusator, criminose nec dubia argumentis colligendo ago.
42      XL,    1,  14|         habuissent, ut tamquam in re dubia, cum id quaesisses, quod
43      XL,    3,  31|           peditum acies aderat, haud dubia spe castra eo die se expugnaturos.
44    XLIV,    2,  20|         visum. sicut omnia de Eumene dubia, <ita> Attali egregie constantem
45    XLIV,    2,  28| adpropinquantium forma lemborum haud dubia esset et concitatio remorum
46     XLV,    2,  24|              duae nos absolvunt, una dubia est; ut gravior sit, illi
47     XLV,    4,  36|           suadendum, ut in re minime dubia, haud quisquam procederet,