Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,   7|         atque Etruscos incessit ut omissa inrita re nocte ambo exercitus,
 2      II,    5,  50|           ordinibus, faciebat. Tum omissa pugna, quam in omnes partes
 3       V,    3,  16|            sacraque patria, quorum omissa cura est, instaurata ut
 4       V,    6,  36|     legatum esse signum datum est. Omissa inde in Clusinos ira, receptui
 5       V,    6,  40|    Quirinalis virginesque Vestales omissa rerum suarum cura, quae
 6       V,    6,  43|    temptaverint tale pugnae genus. Omissa itaque spe per vim atque
 7      VI,    5,  42|       praesentia consulum mentione omissa tribuni militum crearentur.
 8     VII,    2,  15|          tum metu ne excluderentur omissa pugna est cursuque effuso
 9     VII,    4,  24|           parumper ex acie. Iamque omissa cunctando victoria erat,
10    VIII,    2, 13a|        consulibus, quo insignitius omissa res Aemilio, superioris
11    VIII,    3,  16|        ipsa tutior fuit. nec tamen omissa eius belli cura patribus,
12      IX,    2,   8|        neque de poena rettulistis, omissa defensione, quae non difficillima
13      IX,    5,  22|        certamen temptatis viribus, omissa Saticula, quam nequiquam
14      IX,    8,  45|        multas sententias una, quae omissa cura communium ad respectum
15   XXIII,    1,   3|     subiciundi; deinde cum aliquis omissa verecundia quempiam nominasset,
16   XXIII,    1,   4|        dominabatur. Hinc senatores omissa dignitatis libertatisque
17   XXIII,    2,  15|        Neapoli quoque, sicut Nola, omissa petit Nuceriam. Eam cum
18   XXIII,    3,  18|      praesidio modico imposito, ne omissa res videretur, in hiberna
19   XXIII,    4,  28|             Ita iam coepta obsidio omissa ab Romanis est et in ipsum
20   XXIII,    5,  32|            cum classe ea copiisque omissa Italia in Hispaniam averterent,
21    XXIV,    3,  17|         tertio die silentio noctis omissa spe Nolae potiundae, rei
22     XXV,    1,   4|            Carvilii tribuni plebis omissa multae certatione rei capitalis
23    XXVI,    1,   6|            castra hostium defendi, omissa oppugnatione recipere signa
24   XXVII,    5,  25|       partem urbis oppugnarent. ea omissa oppugnatio est quia Lacinium
25   XXVII,    8,  48|    praetori tuenda data. Hasdrubal omissa munitione castrorum postquam
26  XXVIII,    2,   7|            ita re per cunctationem omissa ad Chalcidis auxilium, ubi
27    XXIX,    1,   2|           equos clauserunt. itaque omissa pugna equestri ad pedes
28     XXX,    2,  7b|        primo terror est allatus ut omissa Utica Carthaginem crederent
29    XXXI,    3,  21|           suorum ex agris revocati omissa praeda quae in manibus erat
30    XXXI,    3,  26|           Athenis iungit repulsus, omissa oppugnatione urbis, diviso
31   XXXII,    4,  31|      gerendi belli hosti mutarunt. Omissa enim spe per unam dimicationem
32   XXXIV,    3,  32|         iura societatis iactare et omissa populari oratione tamquam
33   XXXVI,    2,  11|            et Graeciam liberandam, omissa omnium rerum cura, in conviviis
34   XXXVI,    4,  32|          cederes, idem placabilis. omissa contentione vocis vultusque '
35  XXXVII,    3,  15|           dixit. Epicrates Rhodius omissa in praesentia Epheso mittendam
36  XXXVII,    3,  18|            signis accessit; deinde omissa oppugnatione urbis agros
37  XXXVII,    4,  21|       urbem, extemplo oppugnatione omissa classis ad insulam se recepit
38  XXXVII,    5,  36|         iam sibi leges dicerentur. omissa igitur in praesentia mentione
39  XXXVII,    7,  52|        iubentibusque dicere ipsum, omissa in id verecundia, quid sibi
40 XXXVIII,    1,   6|       segnius instare; postremo re omissa iam vix tuto receptu fugientes
41 XXXVIII,    1,   7|            adesse Aetolos audivit, omissa obsidione urbis, quam oppugnabat,
42      XL,    1,  15|                            Quin tu omissa ista nocturna fabula ad
43      XL,    2,  18|      equites. nec rei navalis cura omissa. duumviros in eam rem consules
44      XL,    4,  40|       Celtiberi trepidare et prope omissa pugna locum fugae circumspicere.
45    XLII,    4,  45| orationibus pervicerat Rhodios, ut omissa, quam saepe vanam experti
46   XLIII,    1,   2|            Canuleius praetor, quod omissa ea re dilectum habere instituit,