Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  27|          citato equo nuntiat regi abire Albanos. Tullus in re trepida
 2      II,    3,  32|     plebem, incerti manere eam an abire mallent: quamdiu autem tranquillam
 3      II,    4,  37|      attinet, extemplo hinc domum abire in animo est, ne cuius facti
 4     III,    4,  28|      ponerent, ut inermes se inde abire sinerent. Ab consule ad
 5     III,    4,  28|        Aequorum non egere; licere abire, sed ut exprimatur tandem
 6     III,    5,  35|      privatis non tam properantis abire magistratu quam viam ad
 7     III,    6,  41|        ipsos decemviros voluntate abire magistratu quam invidia
 8     III,    9,  67|           pertaesum est; coegimus abire magistratu. Manente in eosdem
 9     III,    9,  68|           vestris fortunis hostem abire sinitis. Haerete adfixi
10       V,    2,   9| dictatorem extemplo dicam qui eos abire magistratu cogat." cum omnium
11     VII,    1,   5|        velit. Procul inde omnibus abire iussis cultrum stringit
12     VII,    5,  35|         salus erumpere hinc atque abire; id aut interdiu aut nocte
13      IX,    1,   5|         abducti. Tum a consulibus abire lictores iussi paludamentaque
14       X,    2,  19|           obscurum sit: manere an abire me velitis clamore significate."
15       X,    4,  35|         erat. ubi primum inluxit, abire sine certamine cupiunt.
16       X,    5,  46|          pecunia grandi pactos ut abire inde liceret, dimisit; ceteram
17     XXI,    2,  19|          confidat." Inde extemplo abire finibus Volcianorum iussi
18    XXII,    1,   6|       erat, si arma tradidissent, abire cum singulis vestimentis
19   XXIII,    3,  23|      rostris descendit lictoribus abire iussis, turbaeque se immiscuit
20    XXIV,    3,  19|      Campanique Fabium orarent ut abire Capuam tuto liceret, paucis
21    XXIV,    4,  23|   inituros. facile res impetrata; abire enim duces regios cum peritos
22    XXIV,    4,  29|        Hippocratem atque Epicydem abire seu Locros seu quo alio
23    XXIV,    6,  45|     societatem respiciat. quod si abire ab Romanis liceat, redire
24    XXVI,    7,  41|          ut incolumi cedere atque abire ex hostium terra liceat.
25   XXVII,    4, 20a|    exercitu penitus in Lusitaniam abire, nec cum Romano manus conserere;
26   XXVII,    7,  41|     Romanum quaerere apparebat ne abire hostem pateretur: Hannibal
27   XXVII,    8,  49|     caedem effugissent uno agmine abire sine certo duce sine signis
28    XXXI,    5,  38|         fore Philippus ratus, cum abire inde et fallere abiens hostem
29   XXXII,    2,   7|          provincia decedere atque abire Romam iussit. Neque ipse
30   XXXII,    4,  24|           vitam regiis si inermes abire vellent, libertatem Elatensibus
31   XXXII,    4,  25| amitteretur, pactus a Philocle ut abire illis liceret, ipse quo
32   XXXIV,    2,  19|           temere coepto certamine abire. ad Celtiberos in conloquium
33   XXXIV,    2,  19|    pepigissent; alteram, si domos abire, publica fide accepta nihil
34   XXXIV,    5,  50|     protinus duci ad portam atque abire. quorum agmen imperator
35    XXXV,    4,  36|           cepit; deinde, postquam abire Aetolorum agmen videre,
36    XXXV,    5,  51|      pacti ut sine fraude liceret abire, praesidio excesserunt;
37  XXXVII,    4,  21|       erat, regii signis collatis abire agmine ad iter magis quam
38   XXXIX,    5,  54|        agro decedere sese tacitos abire, quo terrarum possent, in
39    XLII,    3,  41|         vobis conperi, requisitos abire ex regno iussi et in perpetuum
40    XLII,    5,  64|       possent, postquam confertos abire signa atque ordines servantes
41    XLII,    5,  66|         esse, dum liceret intacto abire, et ipse hostium adventum
42    XLII,    5,  66|          praefectus alae cecidit, abire conantur. ceterum iter prope
43   XLIII,    2,  18|     armatos suaque secum ferentis abire sineret, dein, si id minus
44    XLIV,    3,  37|           dedisse hosti, si nocte abire vellet, tunc quoque per
45    XLIV,    3,  39|  statuisset. quanto enim facilius abire fuit, cum procul abessemus,