Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  12|         Romani tamquam caelesti voce iussi: ipse ad primores
 2       I,    5,  27|         Equitem clara increpans voce ut hostes exaudirent, redire
 3       I,    5,  27|    transit; et audiverant clara voce dictum, et magna pars Fidenatium,
 4       I,    5,  31|      publice susceptum est, seu voce caelesti ex Albano monte
 5       I,    8,  48|        a vestibulo curiae magna voce "Quid hoc" inquit, "Tarquini,
 6       I,    9,  54|   dubiae fidei videbatur, nihil voce responsum est; rex velut
 7     III,    2,  11|         consulatusque gerens in voce ac viribus suis, unus impetus
 8     III,    2,  14|     popularis iuventus erat. Ne voce quidem incommoda, nedum
 9     III,    9,  71|      cepisset, eum senex quoque voce, qua una posset, vindicaret.
10      IV,    4,  26|  potestate vestra cogatis." qua voce audita occasionem oblatam
11      IV,    4,  28|  volventes suos increpans clara voce "hic praebituri" inquit, "
12      IV,    5,  33|      flammis, accurrit claraque voce "Fumone victi" inquit, "
13      IV,    5,  38|      subvenisset. Qui cum magna voce exclamasset ut equites,
14      IV,    6,  49|         datis? Ingemuistis modo voce huius audita. Quid id refert?
15       V,    1,   7| multitudinem in comitio stantem voce manibusque significare publicam
16       V,    7,  55|      hic manebimus optime". Qua voce audita, et senatus accipere
17     VII,    1,   2| versibus, coepere; nec absoni a voce motus erant. Accepta itaque
18     VII,    2,   9|     processit et quantum maxima voce potuit "quem nunc" inquit "
19     VII,    2,  15|         ipsum imperatorem clara voce vocare ad proelium et ire
20     VII,    5,  31| cohortium vocarent iisque clara voce imperarent ut praedatum
21    VIII,    2,   9|        consul M. Valerium magna voce inclamat. 'deorum' inquit, '
22    VIII,    6,  39|        militum, quod manu, quod voce poterat, monstrabat vexilla
23      IX,    2,  10|    poterat vi perculit et clara voce ait se Samnitem civem esse,
24      IX,    3,  16|        ad se remearent, plus ea voce quam armis inlatis terroris
25      IX,    8,  43| ceperant, funduntur; iamque una voce omnes pacem petebant. Tum
26       X,    4,  36|       manus ad caelum attollens voce clara, ita ut exaudiretur,
27       X,    5,  40|   consulem haec dicentem corvus voce clara occinuit; quo laetus
28     XXI,    5,  45|     rati, proelium uno animo et voce una poscunt.~ ~46.
29    XXIV,    5,  39|    reddere claves, dein iam una voce id omnes iuberent cunctantique
30   XXVII,    3,  10|   praefati pro merito eorum sua voce conlaudari [eos] nisi universi
31  XXXIII,    3,  28|       velut ex ante indicto aut voce praeconis convocata in theatro
32  XXXIII,    4,  32|  Philippi regis fuerant. audita voce praeconis maius gaudium
33  XXXIII,    4,  33|      lex potentissima sint; una voce praeconis liberatas omnes
34   XXXIV,    4,  37|       facere vellent. prope una voce omnes nihil responderi et
35   XXXIV,    4,  41|        quoque ipso Nemeorum die voce praeconis libertas est Argivorum.
36    XXXV,    4,  31|         Magnetum invocaret. hac voce perterritis omnibus Zeno
37  XXXVII,    4,  24| fugamque hostium [ac] prope una voce omnes, ut sequerentur, exclamaverunt.
38  XXXVII,    5,  32|          impune eludere. ab hac voce velut signo a praetore dato
39 XXXVIII,    2,  14| cogitandum sit.' Perturbati hac voce legati nihil aliud petere,
40   XXXIX,    5,  49|       in conspectum populi, una voce omnes exposcebant. magistratus
41      XL,    1,   9|       audias precor, tamquam si voce et comploratione nocturna
42    XLII,    2,  25|     societatem renuntiasse. qua voce eum accensum restitisse
43    XLII,    2,  25|       accensum restitisse atque voce clara denuntiasse sibi,
44     XLV,    1,  10|      voltu truci et accusatoria voce, ut, cum propriae simultatis