Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  18|      neque provocatio erat neque ullum usquam nisi in cura parendi
 2     III,    6,  39|       eos referre, tamquam maius ullum populo Romano bellum sit
 3     III,    6,  43|     videre, hostium neque corpus ullum nec vestigia abeuntium,
 4     III,    6,  47|        tradiderint: quia nusquam ullum in tanta foeditate decreti
 5     III,    7,  51|        mihi filia inulta honorem ullum iucundum esse patitur, nec
 6     III,    8,  55|   sanciendo novam legem, ne quis ullum magistratum sine provocatione
 7       V,    1,   6|        amovere possit, nec finem ullum alium belli quam victoriam
 8       V,    6,  42|       inquieta insecuta est, nec ullum erat tempus quod a novae
 9      VI,    3,  18|  adversus inimicos satis sit nec ullum, nisi quatenus imperari
10      VI,    4,  25|      oblatae ad tempus vestigium ullum erat sed ita omnia constanti
11      VI,    5,  40|       esset scientes fecisse nec ullum factum dictumve nostrum
12     VII,    1,   6|  castigasse ferunt dubitantes an ullum magis Romanum bonum quam
13    VIII,    1,   6|          si quando unquam severo ullum imperio bellum administratum
14    VIII,    1,  8a|        militaribus studiis funus ullum concelebrari potest, structo
15    VIII,    4,  21|          auditam: an credi posse ullum populum aut hominem denique
16      IX,    3,  14|          homines iumentaque; nec ullum superfuisset animal, ni
17     XXI,    1,  15|         erant et in caedibus vix ullum discrimen aetatis ira fecerat
18   XXIII,    1,   7|       magistratusve Poenorum ius ullum in civem Campanum haberet
19     XXV,    1,   1|        multa proelia parva, haud ullum dignum memoratu fecit et
20     XXV,    2,   8|     suaque omnia habituros neque ullum vectigal Poeno pensuros
21     XXV,    6,  33|        coniungi vidit posse, nec ullum aliud salutare consilium
22     XXV,    6,  34|         nec aut locus aut tempus ullum vacuum a metu ac sollicitudine
23    XXVI,    7,  39|      stipatae erant naves ut vix ullum telum in mari vanum intercideret;
24    XXVI,    8,  50|        civitate Romana esse, nec ullum in terris hodie populum
25  XXVIII,    4,  18|       abnuente aut privatim sibi ullum cum Poeno odium esse quod
26  XXVIII,    6,  32| pugnaturos esse. itaque non quod ullum inde periculum aut semen
27  XXVIII,    8,  44|         est? maius praesentiusve ullum exemplum esse quam Hannibal
28    XXIX,    2,   9|         omnibus quae pati corpus ullum potest suppliciis interfecit,
29    XXIX,    3,  10|      esse; [nam] neque usum eius ullum in praesentia esse, cum
30    XXIX,    4,  17|     expertem iniuriae esse; nego ullum genus sceleris, libidinis,
31     XXX,    6,  32|       nam neque Romanis effugium ullum patebat in aliena ignotaque
32   XXXII,    1,   4|          nec nocte nec die finem ullum erumpendi nunc in stationes,
33  XXXIII,    4,  30|          haberet neve elephantum ullum; bellum extra Macedoniae
34  XXXIII,    5,  42|    admodum adulescens, priusquam ullum magistratum caperet; nec
35   XXXIV,    4,  44|   perpaucis adempti equi, nec in ullum ordinem saevitum. atrium
36   XXXIV,    5,  51|          conventum nec concilium ullum non per seditionem ac tumultum
37 XXXVIII,    2,  14|         inquit 'bonae voluntatis ullum signum erga nos tyranni
38 XXXVIII,    2,  18|         sed ne spinas quidem aut ullum aliud alimentum fert ignis;
39 XXXVIII,    6,  60|        in iis non modo vestigium ullum comparuit pecuniae regiae,
40      XL,    2,  19| quaestiones erant quam ad exitum ullum perductae. id persecare
41    XLII,    1,   3|        faciebat enixo studio, ne ullum Romae amplius aut magnificentius
42    XLIV,    3,  46|        si quem ibi rex includat, ullum nisi per facillimae custodiae
43     XLV,    1,   7|  frequentis iussit. non alias ad ullum spectaculum tanta multitudo
44     XLV,    2,  24|  purgemus, si nec factum hostile ullum nostrum est, <et> verba