Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   8|            cum in spem magis futurae multitudinis quam ad id quod tum hominum
 2       I,    3,   8|          magnitudo esset, adiciendae multitudinis causa vetere consilio condentium
 3       I,    7, 41a|                Cum clamor impetusque multitudinis vix sustineri posset, ex
 4      II,    1,   1|              ipsi sedes ab se auctae multitudinis addiderunt, numerentur;
 5      II,    5,  56|              ex tota urbe concitatae multitudinis fieret. Sustinebat tamen
 6     III,    1,   4|           hostem invenit, ignarusque multitudinis, quia nusquam universa conspecta
 7     III,    3,  21|        solutum voltis, ne temeritati multitudinis cedatis, tamquam id sit
 8     III,    7,  49|           multitudo sed duces quoque multitudinis erant, L. Valerius et M.
 9     III,    7,  50|            quam erat speciem urbanae multitudinis fecerant. Quaerentibus quid
10     III,    7,  53|              quoque ab ira et impetu multitudinis praecavere iubentur. Profecti
11      IV,    2,  13|        libertatem et partita ducibus multitudinis ministeria esse. Serius
12      VI,    1,   1|        religione obstrictos haberent multitudinis animos suppressa. Tum de
13      VI,    3,  15|           plebem; iam sibi ex favore multitudinis crimen et perniciem quaeri. '
14      VI,    3,  20|           venit, quae praeter coetus multitudinis seditiosasque voces et largitionem
15      VI,    4,  23|           cum aetate et ingenio, tum multitudinis ex incertissimo sumentis
16     VII,    2,  13|              Tulli exceperunt preces multitudinis et undique, ut signum daret,
17     VII,    5,  30|            frequentia omnium generum multitudinis prosequente creditis nos
18      IX,    7,  35|           Etrusci omnium praeterquam multitudinis suae qua sola freti erant
19     XXI,    1,   7|           terrestribus fructibus seu multitudinis incremento seu disciplinae
20    XXIV,    4,  24|          variae atque incertae rerum multitudinis clamor erat. quam ferociter
21    XXIV,    4,  25|        tyrannorum stirpis. ea natura multitudinis est: aut servit humiliter
22    XXIV,    4,  27|            et cum haud dubio adsensu multitudinis esse; et erat confusa contio
23    XXIV,    4,  31|      Epicydes atque Hippocrates irae multitudinis obviam issent, non a misericordia
24    XXIV,    4,  32|            ad omnia aures concitatae multitudinis erant nec minore intus vi
25    XXVI,    3,  17|      subductis socios quoque navales multitudinis augendae causa armasset,
26  XXVIII,    7,  37|              forent, purgantibus iis multitudinis concursu factum infestae
27    XXIX,    5,  25|              numero, ita ad immensum multitudinis speciem auget: volucres
28     XXX,    4,  25|              extemplo misit. qui cum multitudinis concursu prope violati essent
29    XXXI,    2,  15| significationibus acclamationibusque multitudinis adsentatione immodica pudorem
30    XXXI,    5,  34|         inaestimabile est quam animi multitudinis. quod promptiores ad subeundam
31    XXXI,    6,  44|              plurimum pollet, favore multitudinis alitur. rogationem extemplo
32   XXXII,    4,  25|              adiecit, fremitus primo multitudinis ortus, deinde clamor subicientium
33  XXXIII,    5,  48|        absumpserunt. Carthagine [et] multitudinis adsuetae domum Hannibalis
34   XXXIV,    3,  27|             hoc terrore obstipuerant multitudinis animi ab omni conatu novorum
35   XXXIV,    5,  50|         redimerentur, venum dederat. multitudinis eorum argumentum sit quod
36    XXXV,    4,  31|             vocem fremitus variantis multitudinis fuit partim adsensum partim
37    XXXV,    4,  32|           Huius orationem subsecutae multitudinis preces sunt; Eurylochus
38    XXXV,    4,  32|              maxime credebant moveri multitudinis animos, tantum advehi auri
39    XXXV,    5,  43|              exceptus ingenti favore multitudinis cum plausibus clamoribusque
40  XXXVII,    2,   9|          orta quibusdam ad Antiochum multitudinis animos avocantibus. gravia
41  XXXVII,    6,  43|         inclinavit, et huius fiducia multitudinis, qui in praesidio erant,
42   XXXIX,    1,  15|            ibi et legitimum rectorem multitudinis censebant esse debere. quales
43     XLI,    2,  10|            contumeliis singulorum et multitudinis ++ nam insuper inridebant ++
44    XLII,    3,  38|              meritorum accensi animi multitudinis ad omnia decernenda, quae