Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  25|   animos militum causa parumper moratus, postquam satis apparebat
 2     III,    6,  46|    propinquis. Appius paulisper moratus ne eius rei causa sedisse
 3      IV,    3,  21|         dum collegam consuleret moratus, permittente eo nocte dictatorem
 4     VII,    5,  32|    hostis causa haud ita multos moratus dies signum pugnae proposuit,
 5      IX,    2,  11|    lictor, deme vincla Romanis; moratus sit nemo quo minus ubi visum
 6       X,    5,  43|  cohortium adventu et ab impetu moratus est et partem copiarum revocare
 7     XXI,    6,  47| legationibus Gallorum audiendis moratus, traicit gravius peditum
 8    XXII,    1,   1|         et cum ingenti periculo moratus ac metu. Galli, quos praedae
 9   XXIII,    4,  29|       ad ultimum eventum pugnae moratus e media caede cum paucis
10   XXIII,    6,  47|     nuntiata in castra, id modo moratus ut consulem percontaretur
11    XXIV,    1,  7a|   elatum pedem ab stricto nodo, moratus turbam Dinomenes tantum
12    XXIV,    2,  13|         modo tutus. triduum ibi moratus Poenus ab omni parte temptato
13    XXIV,    2,  13|     Volturnus amnis traicientem moratus esset, contenderat; inde
14     XXV,    4,  18|        pateretur. itaque tantum moratus dum imperatores consuleret
15    XXVI,    2,   9|         ibi diem unum populando moratus per Suessanum Allifanumque
16   XXVII,    4,  16|       posuit castra; ibi paucos moratus dies Metapontum sese recepit.
17   XXVII,    7,  42|     signa iussit; tantumque ibi moratus dum milites ad praedam discurrunt
18  XXVIII,    1,   2|        nihil eam ipse cunctando moratus esset nactus, ad id quod
19  XXVIII,    6,  34|       Tarraconem remisso paucos moratus dies dum imperatam pecuniam
20    XXIX,    1,   2|  prospere pedestri pugna tantum moratus dum cedenti duodecimae legioni,
21    XXIX,    6,  34|       pugnae obventurum. tantum moratus quantum satis temporis praegresso
22   XXXII,    2,   9|      Inde Villio dimisso paucos moratus dies, dum se copiae ab Corcyra
23  XXXIII,    1,   2|         Quinctius tantum Thebis moratus quantum Attali repens casus
24  XXXIII,    5,  49|     omni genere honorum, paucos moratus dies Antiochiam navigat.
25   XXXIV,    2,   9|  benigne acceperunt. paucos ibi moratus dies Cato, dum exploraret
26   XXXVI,    2,   9|   dediderunt sese. nihil deinde moratus rex quattuor milia armatorum,
27   XXXVI,    2,  10|        causatus rex unum tantum moratus diem ab Larisa recessit
28   XXXVI,    2,  14|  fatigata erant, paucos Larisae moratus dies, velut renovato modica
29  XXXVII,    3,  12|        in naves imposita tantum moratus, dum Eumenes cum classe
30  XXXVII,    6,  45|     quam facere potuit. si nunc moratus fuerit, sciat regum maiestatem
31 XXXVIII,    4,  39|        traiecit. Athenis paucos moratus dies, dum Piraeum ab Epheso
32      XL,    2,  22|       montis pervenit. ibi unum moratus diem ad deligendos, quos
33      XL,    2,  22|  clauderent. itaque unum tantum moratus diem, quietis eorum causa,
34      XL,    4,  48|    habebat aciem. itaque tantum moratus, ut suos refugere in castra
35      XL,    4,  56| Thessalonicae plurimum temporis moratus fuerat. inde cum Amphipolim
36     XLI,    2,  10|       habita, non ultra triduum moratus Romae, paludatis lictoribus
37     XLI,    3,  22|        triduum non plus Delphis moratus, per Pthiotidem Achaiam
38    XLII,    5,  55|   requiem iumentorum hominumque moratus dies, cum audiret vagari
39    XLII,    5,  67|         dies paucos ad Mopselum moratus sepulturae maxume militum
40   XLIII,    1,  10|         hostibus copia fuit. Ne moratus quidem in castris Appius,
41    XLIV,    1,   7|       ad exploranda circa omnia moratus castra movet; satisque credens
42     XLV,    1,   6|      pervenit. Oroandes tantum <moratus>, dum pecunia deferretur,
43     XLV,    3,  33|   Pellaeum, quod vocant, biduum moratus, P. Nasicam et Q. Maximum
44     XLV,    4,  44|         sibi deformem habuisse. moratus circa urbem triginta haud