Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  34|     Coriolanus, hostis tribuniciae potestatis, "si annonam" inquit, "veterem
 2      II,    5,  43|           tota invidia tribuniciae potestatis versa in auctorem est, nec
 3      II,    5,  44|           obtinuere ut tribuniciae potestatis vires salubres vellent rei
 4     III,    2,  17|           imperii, iam tribuniciae potestatis sacratarumque legum oblitum,
 5     III,    6,  41|    seniores ab residuo tribuniciae potestatis odio, cuius desiderium plebi
 6     III,    7, 48b|         Icili vox tota tribuniciae potestatis ac provocationis ad populum
 7     III,    7,  49|          spe per senatum finiendae potestatis eius multitudinem sedavit.
 8     III,    8,  56|        omnibus memoria foedissimae potestatis, cum ipsum satellitesque
 9     III,    8,  63|   imminuisse. Ne ita omnia tribuni potestatis suae implerent, ut nullum
10     III,    9,  65|           ortas, sine insectatione potestatis eius conservata maiestate
11     III,    9,  65|  potentiorum iniuria fieret et vis potestatis omnis aliquanto posteriore
12      IV,    4,  26|      oblatam rati tribuni augendae potestatis secedunt proque collegio
13      IV,    5, 44a|         preces, tribunorum plebis, potestatis sacrosanctae, ad auxilium
14      IV,    6,  48|           dissolvendae tribuniciae potestatis per collegarum intercessionem.
15      IV,    6,  48|        tribunicio auxilio; in eius potestatis fidem circumventam rem publicam,
16       V,    1,   2|         intercessionem tribuniciae potestatis dissolvendae.~ ~3.
17       V,    1,   3|    dissolvendae maxime tribuniciae potestatis rentur esse? Sic hercule,
18       V,    1,   6|      Quirites, audire et dulcedine potestatis eius capti quaelibet sub
19       V,    2,   9|            patres sine tribuniciae potestatis terriculis inventam esse
20      VI,    2,  10|           allatum esset nihil suae potestatis esse, Etruscos moenia custodiasque
21      VI,    3,  19|              quia eundem [et] suae potestatis, quem libertatis omnium,
22      VI,    5,  39|           et vim omnem tribuniciae potestatis. primo intercessione collegarum
23     VII,    5,  31|            ut se ipse suaque omnia potestatis alienae faceret. Tum iam
24      IX,    7,  34|        indicarunt, cum ira finitae potestatis Mam. Aemilium, principem
25    XXII,    3,  22|        igitur omnibus quae fortuna potestatis eius poterat facere, obsidibus
26    XXII,    6,  39|   consiliis idem ac bonis iuris et potestatis erit. erras enim, L. Paule,
27    XXII,    6,  39|           ducat, non fortuna; tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint;
28   XXIII,    4, 30a|            in fide erga Romanos et potestatis suae ad ultimum manserunt.
29    XXIV,    5,  37|       agendum: urbem arcemque suae potestatis aiunt debere esse, si liberi
30     XXV,    1,  7a|         Marcellus id nec iuris nec potestatis suae esse dixit; senatui
31   XXVII,    2,  5b|       rogaturum negasset quod suae potestatis esset, praetoremque vetuisset
32    XXIX,    4,  20|     iuberent, ac iure sacrosanctae potestatis reducerent. prius Locros
33     XXX,    5,  30|        omnia in pace iungenda tuae potestatis sunt, P. Corneli: tunc ea
34    XXXI,    6,  45|          regio arcem teneri nec se potestatis suae esse respondebant,
35   XXXII,    2,  11|           potius omnia quam illius potestatis essent. Cum magis vellet
36   XXXIV,    2,  21|      praedones receptos totum suae potestatis id castrum fecisse. consul
37   XXXVI,    4,  27|            ipsos nihilo minus suae potestatis fore, si quid melius fortuna
38  XXXVII,    4,  26|       passuum. et ipsam urbem suae potestatis esse volebat, adeo propinquam
39  XXXVII,    5,  32|            in omnibus, quae ipsius potestatis fuerunt, fides constitit
40    XLII,    3,  34|       tribuni militum, ipsorum est potestatis; ne quis me virtute in exercitu
41   XLIII,    1,   3|   instructaque esset, ipsorum fore potestatis, quem hostem aut socium
42   XLIII,    2,  22| custodiamque murorum suae extemplo potestatis fecit; Dinarchum Aetolosque