Lib. Cap. Par.

 1     III,    1,   5|          consul, cum primo quietus obsidionem passus esset, in incautum
 2      IV,    6,  49|       memorabili quidem bello, per obsidionem levemque unam pugnam et
 3       V,    6,  43|            vim atque arma subeundi obsidionem parant, cuius ad id tempus
 4       V,    6,  48|         mercede se adduci posse ut obsidionem relinquant. Tum senatus
 5      VI,    5,  42|             cum praeter Velitrarum obsidionem, tardi magis rem exitus
 6    VIII,    5,  24|           deletisque eis ad ipsius obsidionem omnes conversi. inde ab
 7      IX,    3,  16|           satis praeparati erat ad obsidionem tolerandam, excessurum proxima
 8      IX,    5,  22|     defendi rebantur, ad Plisticae obsidionem redeunt intraque paucos
 9       X,    5,  45|     tutabantur. Tandem pugnando in obsidionem iustam coegit hostes obsidendoque
10    XXIV,    5,  36|     frustra adsidendo spectandoque obsidionem sociorum tempus tereret,
11    XXIV,    6,  41|          oppugnari coepta est. eam obsidionem sine certamine adveniens
12     XXV,    5, 22b|     respondit et antea se solvisse obsidionem et nunc adventum suum consules
13     XXV,    6, 27b|      repente destitutus spe, ne in obsidionem magna ex parte captae urbis
14     XXV,    6,  28|          obsiderentur quique extra obsidionem fuissent fortuna esset neve
15    XXVI,    2,   7|        paucos dies totam soluturos obsidionem. inde naves in flumine Volturno
16    XXVI,    2,   8|           sed ad Capuae liberandam obsidionem ire. Romam cum eo exercitu
17    XXVI,    7,  43|         maritimam quoque ostentans obsidionem instruxit; circumvectusque
18   XXVII,    6, 28b| profectusque ad Locrorum solvendam obsidionem, qua <cingebat urbem L.>
19  XXVIII,    2,   7|        increpiti quod, cum trahere obsidionem in adventum suum potuissent,
20  XXVIII,    3,  16|      relinquit Silano ad castrorum obsidionem; ipse cum ceteris copiis
21    XXIX,    1,   3|            Africae populationes et obsidionem Carthaginis visuri forent,
22     XXX,    2,   9|         parte aliqua levari Uticae obsidionem: Carthaginem ipsam qui tueatur
23     XXX,    2,  10|           ne naves in terram et ad obsidionem versae ac minime navali
24    XXXI,    2,  16|            cum iam vix sustinerent obsidionem, et ipse Attalus cum traiecisset
25    XXXI,    5,  40|         maritimam quoque instantem obsidionem.~ ~41.
26   XXXII,    3,  16|           adfuturum si sustinerent obsidionem. Haec mixta metu spes ultra
27  XXXIII,    2,  17|           diutiusque spe Romanorum obsidionem eam extraxissent ni exules
28   XXXIV,    3,  33|         moenia hoste nihil praeter obsidionem restare, eam autem fore [
29   XXXIV,    4,  37|    adiuturos pronuntiat et sibi ad obsidionem sustinendam copiarum adfatim
30    XXXV,    5,  51|     adportari viderent, non tulere obsidionem. cum id, quod caput erat
31   XXXVI,    2,  10|      missus erat, solutam cernebat obsidionem, tamen Larisam ad confirmandos
32   XXXVI,    4,  24|         nulla ibi praeparata re ad obsidionem diutius tolerandam, utpote
33   XXXVI,    5,  33|          virium nec animi satis ad obsidionem tolerandam habebant; itaque
34  XXXVII,    3,  12|        Abydus cum per aliquot dies obsidionem tolerasset praesidio regio
35  XXXVII,    5,  31|         Romanorum facile erat, sed obsidionem etiam tota hieme tolerare
36  XXXVII,    7,  53|           miserrimum est in bello, obsidionem passus sum, Pergami inclusus
37 XXXVIII,    1,   4|      copiis omnibus ad prohibendam obsidionem venire in animo fuerat;
38 XXXVIII,    2,  14|             populationem in agris, obsidionem in urbe expecta.' Hac denuntiatione
39 XXXVIII,    3,  29|        spectarent. Quattuor menses obsidionem Same sustinuit. Cum ex paucis
40    XLIV,    3,  30|  praemissos nuntios prius temptati obsidionem pati quam dedere sese maluerunt.
41     XLV,    1,  11|  adversante, quae in bello non per obsidionem modo, sed etiam, postquam