Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   8|           me haud paenitet eorum sententiae esse quibus et apparitores
 2       I,    7,  39|      ipsum servisse. Eorum magis sententiae sum qui Corniculo capto
 3      II,    3,  29|       consuli coepit. Tres fuere sententiae. P. Verginius rem non volgabat;
 4     III,    6,  39|         Claudi, priusquam ordine sententiae rogarentur, postulando ut
 5     III,    9,  64|    creaturos, auctores populares sententiae haud popularis nactus in
 6     III,    9,  64|    quidnam facturi essent, nihil sententiae suae mutassent, conlaudatis
 7      IV,    1,   6|      Cincinnatique et Capitolini sententiae abhorrebant a caede violandisque
 8      IV,    3,  18|        Inter hostes variae fuere sententiae. Faliscus procul ab domo
 9      IV,    6,  57|       diu ait, non quia incertus sententiae fuerit - quem enim bonum
10      IV,    6,  57|        receptum nimis pertinacis sententiae; sed cum belli necessitates
11       V,    3,  20|         Duae senatum distinebant sententiae, senis P. Licini, quem primum
12       V,    3,  22| rettulisset, pater tam popularis sententiae auctor fuisset, acceptum
13    VIII,    4,  20|         partes exquirendae magis sententiae quam dandae sunt, tamen,
14    VIII,    4,  21| interrogatus a quodam tristioris sententiae auctore quam poenam meritos
15      IX,    1,   3|     ferme locutus esse, ut nihil sententiae suae mutaret, causas tantum
16       X,    2,  11|         Valerium consulem omnes [sententiae] centuriae[que] dixere,
17     XXI,    1,   3|        admiratione tam ancipitis sententiae in se omnes convertisset, "
18   XXIII,    1,   3|      singulorum capite vobis ius sententiae dicendae faciam, ut quas
19   XXIII,    2,  13|       seu accipienda, habeo quid sententiae dicam; si de iis quae Mago
20     XXV,    6,  32|    omniumque in unum congruerunt sententiae, quando ad id locorum id
21    XXVI,    1,   2|   rettulerunt, omniumque in unum sententiae congruebant agendum cum
22    XXVI,    4,  22|     succlamasset nihil se mutare sententiae eosdemque consules dicturos
23    XXVI,    5,  32|      pars senatus, principe eius sententiae T. Manlio Torquato, cum
24    XXVI,    6,  33|        uti senatui de Satricanis sententiae dicendae ius esset. itaque
25   XXVII,    5,  25|      pertinere dicentibus, cuius sententiae et Fabius fuit. adiecit
26   XXVII,    8,  46|    aderat. multorum eo inclinant sententiae ut, dum fessum via ac vigiliis
27    XXIX,    4,  19|        adduci.~ Perrogari eo die sententiae accensis studiis pro Scipione
28     XXX,    4,  23|      Emotis deinde curia legatis sententiae interrogari coeptae. M.
29    XXXI,    1,   7|          vos iubete. huius vobis sententiae non consul modo auctor est
30  XXXIII,    2,  16|         ambo, quod auctores eius sententiae fuissent, proditionis in
31  XXXIII,    3,  25|   deportatus esset regem, dubios sententiae patres fecerat; et forsitan
32   XXXIV,    3,  23|   imperatoris percenseri aliorum sententiae coeptae sunt. cum legatus
33   XXXIV,    3,  25|         absentibus decem legatis sententiae habere: Romam eundum ad
34    XXXV,    3,  25|  extemplo capessendum inclinatae sententiae erant; litterae T. Quincti
35   XXXVI,    1,   6|   videbatur. in eo modo diversae sententiae erant, quod alii extemplo
36   XXXVI,    2,  10|   supervenerunt. ibi in diversum sententiae tendebant aliis vim adhibendam
37 XXXVIII,    1,   8|      esset, consuluit. Omnium eo sententiae decurrererunt, ut pax, si
38 XXXVIII,    6,  52|      reliquisset, et, quibus ius sententiae de se dicendae et libertatem
39    XLII,    4,  50|      multo maior pars ferocioris sententiae erat. quidquid cessisset,
40     XLV,    2,  25|          curia excesserunt. tunc sententiae interrogari coeptae. infestissimi