Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  34|             Egone has indignitates diutius patiar quam necesse est?
 2      II,    5,  48|          ab Aequis Volscisque, non diutius quam recens dolor proximae
 3     III,    1,   6|         viribus sustinuissent. Non diutius se in Hernico hostis continuit;
 4      IV,    4,  24|    offensos, quippe cum se quisque diutius ac saepius subiectum censoribus
 5      IV,    5,  42|      patribusque gratius fuit. Non diutius fortuna Aequis indulsit,
 6       V,    1,   4|      gravis impensa non est, paulo diutius abesse. An si ad calculos
 7       V,    2,  10|           et consulto male geri ut diutius gerant. In quattuor deinde
 8       V,    2,  11| magistratum occiperent, quia stare diutius res publica his manentibus
 9       V,    2,  11|           intellegere nocendi sibi diutius tum potestatem ereptam esse,
10      VI,    3,  15|          vincla te duci iubebo nec diutius patiar a te multitudinem
11     VII,    5,  34|          similes istorum simus, si diutius hic moremur quam commodum
12    VIII,    4,  21|   condicione, cuius eum paeniteat, diutius quam necesse sit mansurum?
13      IX,    3,  13|        Itaque cum spes nulla esset diutius obsessos inopiam laturos,
14      IX,    5,  26|        dixit absolutusque est. Nec diutius, ut fit, quam dum recens
15       X,    3,  20|    profligatum integratum est; nec diutius sustineri potuit. Caesa
16     XXI,    1,   2|     agitare in animo bellum et, si diutius vixisset, Hamilcare duce
17     XXI,    7,  61|            ad naves compellit; nec diutius circa ea loca morari ausus,
18    XXII,    4,  25|           sedulo tempus terere quo diutius in magistratu sit solusque
19    XXII,    6,  47|            erat; acrius tamen quam diutius pugnatum est pulsique Romani
20    XXIV,    5,  36|           progressum pervenit. nec diutius Poeni ad Syracusas morati
21     XXV,    1,   1|            aliquot expugnavit. quo diutius trahebatur bellum et variabant
22     XXV,    6,  29|            memoria momenti faciat. diutius ille multo amicus fuit quam
23     XXV,    6,  36|          duces, Gnaeum magis, quod diutius praefuerat iis priorque
24    XXVI,    3,  20|         mari aditus, sed adsidendo diutius artiorem annonam sociis
25    XXVI,    4,  24|        causa fuerant retenti Romae diutius legati Aetolorum; nec tamen
26   XXVII,    5,  21|         Italiam provinciam habeat, diutius ibi quam Carthagine vixerit;
27   XXVII,    5,  27|            haberent, extrahi tamen diutius certamen potuisset ni coepta
28     XXX,    2,   8|      praeceperunt. fatigatos caede diutius quam pugna victores nox
29     XXX,    3,  18|         viribus tenebat locum; nec diutius tenuisset ni ex subsidiis
30  XXXIII,    1,   7|      necopinato visu consedit, non diutius certamine abstinuere. principio
31   XXXVI,    4,  24|        praeparata re ad obsidionem diutius tolerandam, utpote congregatis
32 XXXVIII,    2,  22|            conserti haerebant; nec diutius impetum Romanorum sustinuerunt.~ ~
33 XXXVIII,    3,  27|        quisquam. In cornibus Galli diutius steterunt, quia serius ad
34   XXXIX,    2,  23|      Philippo sunt; et is ipse, si diutius vixisset, id bellum gessisset.
35      XL,    1,   3|            ut facile appareret non diutius quam necesse esset facturum.
36      XL,    3,  36|      habeat, quieturos milites, si diutius in provincia retineantur.
37     XLI,    3,  22|       litteras dimisit, petens, ne diutius simultatum, quae cum patre
38   XLIII,    2,  18|         spes erat neque hiemis vim diutius pati Macedonas in aperto
39    XLIV,    2,  25|            quoque, quia traheretur diutius spe ipsorum bellum, et ipsos