Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|          simul spernebant, simul tantam in medio crescentem molem
 2      II,    2,  10|  posteros quam fidei. Grata erga tantam virtutem civitas fuit; statua
 3      II,    5,  56|          tamen Appius pertinacia tantam tempestatem, certatumque
 4      II,    5,  57|       esset. Ab Appio petitur ut tantam consularem maiestatem esse
 5     III,    2,  12|         neque in civitate Romana tantam indolem tam maturae virtutis
 6     III,    3, 26a|         nocturnis incursionibus, tantam vastitatem in Sabino agro
 7      IV,    5,  40|       quinam essent, mox cogniti tantam ex metu laetitiam fecere,
 8      IV,    6,  51|      legem confestim exerceri et tantam vim habere. Aptissimum tempus
 9       V,    2,  12|         Ipsa plebes mirabatur se tantam rem obtinuisse, non is modo
10      VI,    2,   7|      pugnaturos et aegre inermem tantam multitudinem, nedum armatam,
11     VII,    5,  36|     ferent; sed ad conspiciendam tantam virtutem luce ac die opus
12    VIII,    1,   3|  maturius novi consules adversus tantam molem belli crearentur,
13      IX,    1,   5|         paludamentaque detracta; tantam <id> inter eos qui paulo
14       X,    2,  16|         ipsorum viribus tolerare tantam molem belli possent; temptasse
15       X,    3,  21|           quia unus locus capere tantam multitudinem non possit.
16       X,    3,  29|   agebatur. Sub ipso vallo, quia tantam multitudinem portae non
17       X,    4,  35|          facinus esse vociferari tantam contumeliam ignominiamque
18     XXI,    1,   6|          non temere movendam rem tantam exspectandosque ex Hispania
19     XXI,    6,  47|    equites armis equisque salvis tantam vim fluminis superasse veri
20    XXIV,    1,   5|        potenti duce confisos rem tantam ausuros <fuisse; addit socios>
21     XXV,    4,  20|       milites praeda impletos in tantam licentiam socordiamque effusos
22     XXV,    5,  23|        electisque per eos ad rem tantam agendam audendamque idoneis
23    XXVI,    1,   6|   Campanis. apud alios nequaquam tantam molem pugnae inveni plusque
24    XXVI,    2,   7|     castellum iussit. quarum ubi tantam copiam esse ut una nocte
25    XXVI,    3,  19|       aetati haudquaquam maturae tantam rerum molem tantumque imperium
26    XXVI,    5,  31|         Moericum Hispanum quibus tantam crederem rem potiores habui.
27  XXVIII,    3,  12|     lacessierunt quietum Romani; tantam inesse vim etsi omnia alia
28    XXIX,    6,  30|          conveniret, nec cum qua tantam rem adgredi satis auderet,
29     XXX,    7,  38| commeatus ex Sicilia Sardiniaque tantam vilitatem annonae fecerunt
30   XXXVI,    4,  24|         nedum tueri multitudinem tantam posset. itaque ad primum
31   XXXVI,    4,  31|         castigatum leniter, quod tantam rem sine auctoritate sua
32 XXXVIII,    1,   7|         instituunt. Cuius ubi ad tantam altitudinem, quantae esse
33 XXXVIII,    5,  48|       mea exercitusque mei, quod tantam nationem sine ulla militum
34   XXXIX,    1,  10|         verba tum perturbationem tantam adulescens parcere exsecrationibus
35   XXXIX,    5,  49|    credidisset, vix pro comperta tantam rem habiturus videtur. aegre
36   XXXIX,    5,  53|          apud ceteros Macedonas, tantam invidiam non apud fratrem
37    XLII,    1,  12|       causa possit. iam pecuniam tantam habere, ut decem milibus
38    XLIV,    2,  26|        experta: periculosum esse tantam multitudinem in Macedoniam